۱. بفهمیم این موضوع چقدر عمومیت داره و فقط محدود به تعداد کمی از ماها میشه یا همه رو شامل میشه.
۲. سیصدتا کله برای فکر کردن در مورد اینکه چکار میشه کرد بهتر از سه تا کله ست! هر کس ممکنه پیشنهادی بده که به فکر بقیه نرسیده باشه.
۳. یک اقدام گروهی که مثلا ۱۰۰ نفر پشتش باشن مطمئنا خیلی موثرتر از اقدام تک نفره هست.
۴. مطمئنا تعدادی از بچهها بلاگر قدیمی هستن و میتونن اقدام جمعی رو که در موردش تصمیم خواهیم گرفت رو به رویت تعداد خیلی بیشتری برسونن و اینطوری غریب کش نشیم.
۵. رسمه که Brain Storming رو به دو مرحله تقسیم میکنن. توی مرحله اول از ابراز هر نظری استقبال میکنن و در مورد اینکه اون ایده جقدر ممکنه بدرد بخور یا بی فایده باشه کسی نظری نمی ده تا همه نظرها (حتی نظرهای فانتزی و فضائی! هم) جمع بشن، توی مرحله بعد در مورد راه ها بررسی انتقادی میکنن تا بهترین ها انتخاب بشه. الان اجازه بدیم مرحله اول اتفاق بیافته و بعد در مورد اینکه چی فایده داره و چی نداره با مشارکت افراد بیشتری تصمیم گیری کنیم.
۶. البته شرکت در این کار هم که اجباری نیست. کسی که به نظرش فایده ای نداره میتونه بیخیال مشارکت بشه.