تو ایران حریم خصوصی کاربر "یعنی کشک و پشم"
اصولا هیچ قانونی در حوزه دیجیتال نداریم.
هرچی داریم بخشنامه هست
بغیر از قانونی که در چند بند و تبصره چند سال پیش مجلس تصویب کرد.
الان چیزی که در مراجع قضایی بعنوان فضای مجازی پرونده ها مورد پیگیری قرار میگیرند، مشابه سازی با مشاغل دیگر دارند.
مثال :
شما در خصوص طراحی وب، با مشتری خود طبق قرار به مشکلی برخورد کردید در زمینه پرداخت.
رجوع میکنید به دادسرای مرتبط
بازپرس و قاضی شما رو ارجاع میدن به کارشناس رسمی
کارشناس رسمی، از شما میخواد که اینطوری براش توضیح بدید :
1- این سایت رو ما یک خونه در نظر میگیریم.
2- چند تا اتاق خواب داره.
3- سرویسش ایرانیه یا چینی
4- پنجره هاش از چه جنسی هستن.
5- چه مقدارش انجام شده و چه مقدارش بعدا انجام میشه.
حالا شما بیا به این بگو، قضیه از چه قراره.بیشتر ادامه نمیدم این موضوع کاملا بر اساس واقعیت و تجربه شخصی بود.
این از بعد قانونیش.
از بعد نحوه فعالیت وبسایتها بخوایم نگاه کنیم ، باز مثال عینی داریم :
پارسال و پیارسال پیش فروش ویژه بلک فرایدی سایت بامیلو، هرکسی میخواست عضو بشه و خرید کنه ازش شماره ملی و ... رو الزامی میخواست! البته ما وقتی دلیل رو خواستیم بعد از چند روز شل کردن و بیخیال شدن.
الان سوال :
بامیلو کجاست؟
اطلاعات هویتی اشخاص کجاست؟
همین رو تطبیق بدید با سایتهایی که الان سلفی میخوان.
یعنی ما خوبیم، اوکی هستیم، شما ثابت کن که مشکل نداری.
سلفی / تصویر کارت بانکی / تصویر کارت ملی.
اون سایت در ازاش چی داره؟ ای نماد؟
ای نماد اصلا کارایی قانونی نداره ! صرفا دکون دستگاهه.
اگر فردا روزی اون سایت با اطلاعات هزاران کاربر، بست و رفت چطور میشه؟
اینها مسائلی هست که بیشتر به خود ما و انتخابمون برمیگرده.
دقت کنیم هرجایی هر اطلاعاتی ندیم.
خود وبسایت قوه قضائیه، باگ داره.کافیه اسم یا کد ملی یک فردی رو بزنی، تمام هست و نیست و شماره تماس و آدرس و اسم پدر و مادر و همه رو بهت میده تا شماره سریال شناسنامه اش.
دقت کنیم فقط.
همین.