فشار از ناحیه بانکی که شرکتها در اونجا حساب دارند وارد میشه. یعنی در واقع بانکها چون با بانکهای آمریکایی و یا از طریق بانکهای آمریکایی عملیات تبادل دلار رو انجام مبدهند، از سوی دولت آمریکا(دفتر کنترل داراییهای خارجی وزارت خزانه داری آمریکا=ofac) حسابهاشون بررسی میشه. در صورتی که مشاهده بشه که در تراکنشهای این بانکها به نحوی اثری از اشخاص ایرانی وجود دارد، به بانک اخطار داده میشود که اگر با افراد ایرانی مراوده داشته باشید، دیگر اجازه تبادل با بانکهای آمریکا رو ندارید. خوب بانکهای همه کشورها تقریباً هر روز مراوداتی رو با بانکهای آمریکایی دارند. بنابراین میان بررسی میکنند که کدام حسابها با ایرانیها سروکار دارند؟ پیدا میکنند که مثلاً حساب ریسلو این وضع رو داره. بهش اخطار میدهند.
حالت دیگه هم این هست که وقتی شرکتهایی مثل ریسلو با یک شرکت آمریکایی مثل مایکروسافت قرارداد امضا میکنند، این قرارداد در واحد حقوقی شرکت مایکروسافت بازبینی میشه. شرکت مایکروسافت به دلیل تبعیت از قوانین آمریکا، در قرارداد خودش ذکر میکنه که شرکت طرف قراردادش نباید با کشورهای تحت تحریم آمریکا مراوده داشته باشه وگرنه باید طبق قرارداد، اگر از این ناحیه وزارت خزانه داری آمریکا مایکروسافت رو جریمه کرد، شرکت مذکور(مثلاً ریسلو) باید خسارت رو تقبل کنه. خوب در این حالت، ریسلو که خواهان شراکت و همکاری با مایکروسافت است، از مشتریان ایرانی خودش صرف نظر میکنه.
یک دلیل دیگر این موضوع، تحریمهایی است که هرچند ضعیفتر از آمریکا، از سوی اتحادیه اروپا و نهادهای نظارتی آن اعمال میشوند. اگر به سایت Team Viewer بروید که اخیراً ایران رو تحریم کرده، نوشته بر اساس قوانین کنترل صادرات آمریکا و سیاست امنیتی و خارجی عمومی اتّحادیه اروپا شما را تحریم کردهایم. در همین راستا هست که الان WebMoney هم اجازه باز کردن کیف پول یورو یا WME را به ایرانیها نمیدهد. چون وبمانی در اتحادیه اروپا به ثبت رسیده و رسماً فعالیت میکند. اینکه مشاهده میکنید هواپیما و خودرو به ایران میفروشند، خودشان به برخی از بانکهای خودشان اجازه دادهاند که صرفاً پولهای مرتبط با این موضوع را منتقل کنند.
یعنی خلاصه اینکه باید همچنان هر چند ماه یا چند سال یکبار مثل عشایر خوب کشورمان، از شرکتی به شرکت دیگر کوچ کنید. چارهای نیست.