Quick Migration در یکی از کاربردی ترین قابلیت های Hyper-V به شمار می آید که همراه با Windows Server 2008 ارائه شد و کاربرد آن زمینه ای شد تا Windows Server 2008 R2 همچنان این قابلیت را با خود به یدک بکشد . اما این بار Windows Server 2008 R2 قابلیت جدیدی تحت عنوان Live Migration را نیز عرضه کرده است. از هر دو قابلیت Quick Migration و Live Migration برای انتقال ماشین های مجازی در حال اجرا از یک کامپیوتر فیزیکی مجهز به Hyper-V به کامیپوتری دیگر استفاده می شود . تفاوت اصلی این دو قابلیت در نحوه انجام و پیاده سازی عملیات انتقال است به نحوی که Quick Migration جهت انتقال ، ابتدا وضعیت و داده های مرتبط با ماشین را ذخیره می کند سپس داده های ذخیره شده را منتقل می کند و نهایتا آنها را بازیابی می نماید که این شیوه انتقال در نهایت منجر به مقداری Downtime در سرویس دهی می شود در حالیکه Live Migration از مکانیزم متفاوتی برای انتقال ماشین های در حال اجرا به کامپیوتر فیزیکی دیگر استفاده می کند . به طور خلاصه ، Live Migration از روند زیر برای انتقال استفاده می نماید :

1- یک Snapshot از Memory Page های ماشین مجازی در حال اجرا تهیه می نماید و این Page ها را از کامپیوتر فیزیکی مبدا به کامپیوتر فیزیکی مقصد منتقل می نماید. در طول انتقال فرایند ، کلیه تغییرات انجام شده بر روی Memory Page های ماشین مجازی مبدا که بعد از تهیه Snapshot انجام گرفته اند ، دنبال می شوند.

2- تمامی تغییرات که بر روی Page ها در قدم یک صورت پذیرفته اند (بعد از تهیه Snapshot) به کامیپوتر مقصد منتقل می شوند.

3- Hyper-V اقدام به انتقال فایل های VHD مرتبط با ماشین های مجازی به کامپیوتر فیزیکی مقصد می نماید .Your Adsense Code


4- ماشین مجازی مقصد بر روی Hyper-V Server مقصد ، Online می شود .

با توضیحات فوق ، نتیجه می شود که Live Migration بدلیل Downtime کمتر نسبت به Quick Migration و برقرارنگه داشتن دسترسی کاربر به ماشین مجازی انتخاب بهتری جهت Migration می باشد .