مفاهیم پایه ای شبکه

[DreamServer]

درود

در این تاپیک قصد دارم مفاهیم پایه ای رو بیان کنم تا آموزش های سایت کامل تر باشن!
از مفاهیم ip و mac address شروع میکنم!

سپاس
منبع آموزش ها در زیر آنها ذکر شده

[DreamServer]

IP آی پی چیست؟

این آدرس توسط پروتكل اینترنت IP برا

ی شناسایی هر كامپیوتر روی اینترنت مورد استفاده قرار میگیرد یك آدرس IP از 4 عدد تشكیل میشود كه این اعداد دربازه صفر تا 255 تغییر كرده است و توسط نقطه (.) از هم جدا میشود .
كامپیوترها آدرس IP را چگونه به دست می آورند؟
سازمانی به نام Internic به ارائه كنندگان مختلف سرویس اینترنت ISP ها این آدرسها را میدهد و همانطور كه ممكن است پیش شماره تمام همسایه هایشما مثلاً با عدد 624 شروع شود آدرس IP تمام كامپیوتر ها متصل به یك ISP نیز ممكن است با 35. 8 شروع شود در حقیقت Internic معمولاً آدرس IP را بصورت مجموعه ای از آدرسها ارائه میكند به عنوان مثال شركت Y تمام آدرسهای IP كه با 35 .8. 7 شروع میشوند را خریداری میكند بنابراین میتواند 255 آدرس IP مختلف را به افراد ارائه دهد. بعضی شركتها از اسامی دامنه ها برای پنهان كردن آدرسها IP استفاده میكنند.
نام دامنه نیز توسط Internic ثبت میشود و نسخه انگلیسی آدرس IP است .بعضی كامپیوترها (Domain Name Server) را به كار میبرند كه همان آدرس اختصاری است كه برای دسترسی سریعتر به اینترنت به آن استفاده میشود.

منبع : گوگل :دی

[DreamServer]

MAC Address چيست ؟


هر کامپيوتر موجود در شبکه به منظور ايجاد ارتباط با ساير کامپيوترها ،می بايست شناسائی و دارای يک آدرس منحصربفرد باشد . قطعا" تاکنون با آدرس های IP و يا MAC ( اقتباس شده از کلمات Media Access Control ) برخورد داشته ايد و شايد اين سوال برای شما مطرح شده باشد که اولا" ضرورت وجود دو نوع آدرس چيست و ثانيا" جايگاه اسفاده از آنان چيست ؟
MAC Address ، يک آدرس فيزيکی است در حالی که آدرس های IP ، به منزله آدرس های منطقی می باشند. آدرس های منطقی شما را ملزم می نمايند که به منظور پيکربندی کامپيوتر و کارت شبکه ، درايورها و يا پروتکل های خاصی را در حافظه مستقر نمائيد ( مثلا" استفاده از آدرس های IP ) . اين وضعيت در رابطه با MAC Address صدق نخواهد کرد و اينگونه آدرس ها نيازمند درايور های خاصی نخواهند بود ، چراکه آدرس های فوق درون تراشه کارت شبکه قرار می گيرند . دليل استفاده از MAC Address
هر کامپيوتر موجود در شبکه ، می بايست با استفاده از روش هائی خاص شناسائی گردد . برای شناسائی يک کامپيوتر موجود در شبکه ، صرف داشتن يک آدرس IP به تنهائی کفايت نخواهد کرد . حتما" علاقه منديد که علت اين موضوع را بدانيد . بدين منظور، لازم است نگاهی به مدل معروف Open Systems Interconnect) OSI ) و لايه های آن داشته باشيم :

مدل OSI
...
Network Layer	لايه سوم	آدرس IP در اين لايه قرار دارد
DataLink Layer	لايه دوم	آدرس MAC در اين لايه قرار دارد
Physical Layer	لايه اول
شبکه فيزيکی

همانگونه که مشاهده می نمائيد ، MAC Address در لايه DataLink ( لايه دوم مدل OSI ) قرار دارد و اين لايه مسئول بررسی اين موضوع خواهد بود که داده متعلق به کداميک از کامپيوترهای موجود در شبکه است . زمانی که يک بسته اطلاعاتی ( Packet ) به لايه Datalink می رسد ( از طريق لايه اول ) ، وی آن را در اختيار لايه بالائی خود ( لايه سوم ) قرار خواهد داد . بنابراين ما نيازمند استفاده از روش خاصی به منظور شناسائی يک کامپيوتر قبل از لايه سوم هستيم . MAC Address ، در پاسخ به نياز فوق در نظر گرفته شده و با استقرار در لايه دوم ، وظيفه شناسائی کامپيوتر قبل از لايه سوم را بر عهده دارد. تمامی ماشين های موجود بر روی يک شبکه ، اقدام به بررسی بسته های اطلاعاتی نموده تا مشخص گردد که آيا MAC Address موجود در بخش "آدرس مقصد " بسته اطلاعاتی ارسالی با آدرس آنان مطابقت می نمايد؟ لايه فيزيکی ( لايه اول ) قادر به شناخت سيگنال های الکتريکی موجود بر روی شبکه بوده و فريم هائی را توليد می نمايد که در اختيار لايهDatalink ، گذاشته می شود . در صورت مطابقت MAC Address موجود در بخش "آدرس مقصد " بسته اطلاعاتی ارسالی با MAC Address يکی از کامپيوترهای موجود در شبکه ، کامپيوتر مورد نظر آن را دريافت و با ارسال آن به لايه سوم ، آدرس شبکه ای بسته اطلاعاتی ( IP ) بررسی تا اين اطمينان حاصل گردد که آدرس فوق با آدرس شبکه ای که کامپيوتر مورد نظر با آن پيکربندی شده است بدرستی مطابقت می نمايد .
ساختار MAC Address
يک MAC Address بر روی هر کارت شبکه همواره دارای طولی مشابه و يکسان می باشند . ( شش بايت و يا 48 بيت ) . در صورت بررسی MAC Address يک کامپيوتر که بر روی آن کارت شبکه نصب شده است ، آن را با فرمت مبنای شانزده ( Hex ) ، مشاهده خواهيد ديد . مثلا" MAC Address کارت شبکه موجود بر روی يک کامپيوتر می تواند به صورت زير باشد :

مشاهده MAC Address
استفاده از دستور IPconfig/all و مشاهده بخش Physical address :
00	50	BA	79	DB	6A
تعريف شده توسط IEEE با توجه بهRFC 1700			تعريف شده توسط توليد کننده

زمانی که يک توليد کننده نظير اينتل ، کارت ها ی شبکه خود را توليد می نمايد ، آنان هر آدرس دلخواهی را نمی توانند برای MAC Address در نظر بگيرند . در صورتی که تمامی توليد کنندگان کارت های شبکه بخواهند بدون وجود يک ضابطه خاص ، اقدام به تعريف آدرس های فوق نمايند ، قطعا" امکان تعارض بين آدرس های فوق بوجود خواهد آمد . ( عدم تشخيص توليد کننده کارت و وجود دو کارت شبکه از دو توليد کننده متفاوت با آدرس های يکسان ).حتما" اين سوال برای شما مطرح می گردد که MAC Address توسط چه افراد و يا سازمان هائی و به چه صورت به کارت های شبکه نسبت داده می شود ؟ به منظور برخورد با مشکلات فوق ، گروه IEEE ، هر MAC Address را به دو بخش مساوی تقسيم که از اولين بخش آن به منظور شناسائی توليد کننده کارت و دومين بخش به توليد کنندگان اختصاص داده شده تا آنان يک شماره سريال را در آن درج نمايند .
کد توليد کنندگان بر اساس RFC-1700 به آنان نسبت داده می شود . در صورت مشاهده RFC فوق حتما" متوجه خواهيد شد که برخی از توليد کنندگان دارای بيش از يک کد می باشند .علت اين امر به حجم گسترده محصولات توليدی آنان برمی گردد .
با اين که MAC Address در حافظه کارت شبکه ثبت می گردد ، برخی از توليد کنندگان به شما اين اجازه را خواهند داد که با دريافت و استفاده از يک برنامه خاص ، بتوانيد بخش دوم MAC Address کارت شبکه خود را تغيير دهيد( شماره سريال کارت شبکه ) . علت اين موضوع به استفاده مجدد از سريال های استفاده شده در ساير محصولات توليد شده توسط آنان برمی گردد ( تجاوز از محدود مورد نظر ) .
در حال حاضر احتمال اين که شما دو کارت شبکه را خريداری نمائيد که دارای MAC Address يکسانی باشند، بسيار ضعيف و شايد هم غيرممکن باشد.

منبع : irivps

[DreamServer]

Band width چیست؟

Band width یعنی پهنای باند یعنی میزان حجمی ترافیك وب سایت شما كه میزبان وب در یك بازه زمانی مشخصی به شما ارائه می دهد هر چه قدر میزان این عدد بیشتر باشد ترافیك حجمی بیشتری می تواند وب سایت شما داشته باشد مثلا 1Gb پهنای باند ماهانه یعنی اینكه وب سایت شما می تواند در هر ماه به میزان 1GB اطلاعات در اختیار بازدیدكنندگان قرار دهد.

منبع : گوگل

[DreamServer]

روتينگ ( Routing ) يکی از مهمترين پتانسيل های مورد نياز در يک شبکه به منظور ارتباط با ساير شبکه ها است. در صورتی که امکان روتينگ پروتکل ها وجود نداشته باشد ، کامپيوترها قادر به مبادله داده نخواهند بود.بسياری از علاقه مندانی که جديدا" به دنيای گسترده شبکه های کامپيوتری پيوسته اند ، فکر می کنند که به منظور ارتباط با يک ماشين صرفا" به آدرس IP آن نياز است . با مطالعه اين مطلب مشخص خواهد شد که در اين رابطه به اطلاعات بمراتب بيشتری نياز می باشد. به منظور آشنائی با فرآيند روتينگ ، يک نمونه مثال را مرحله به مرحله دنبال نموده تا با فرآيند روتينگ اطلاعات، بيشتر آشنا شويم .
مثال : برررسی فرآيند روتينگ در دو شبکه LAN
دو شبکه فرضی A و B از طريق يک روتر ( روتر A ) که دارای دو اينترفيس E0 و E1 می باشد ، به يکديگر متصل شده اند . اينترفيس های فوق ، مشابه اينترفيس های موجود بر روی کارت های شبکه بوده که درون روتر تعبيه شده اند ( RJ-45 ) . کامپيوتر A (موجود بر روی شبکه A ) ، قصد برقراری يک ارتباط با کامپيوتر B ( موجود بر روی شبکه B) را دارد .

مرحله يک : کامپيوتر ( ميزبان ) A از طريق خط دستور ، فرمان ping 200.200.200.5 را تايپ می نمايد .

مرحله دوم : پروتکل IP با پروتکل ARP ( اقتباس شده از کلمات Address Resolution protocol ) کار نموده تا مشخص گردد که بسته اطلاعاتی فوق عازم چه شبکه ای است . بدين منظور آدرس IP و Subnet Mask کامپيوتر A بررسی می گردد. با توجه به اين که درخواست فوق برای يک کامپيوتر راه دور می باشد ، می بايست بسته اطلاعاتی برای روتر ( Gatewayشبکه A ) ارسال تا وی بتواند آن را به شبکه مورد نظر هدايت نمايد ( در اين مورد خاص شبکه B ) .
مرحله سوم : کامپيوتر A به منظور ارسال بسته اطلاعاتی برای روتر، نيازمند آگاهی از آدرس سخت افزاری اينترفيس روتر است که به شبکه A متصل شده است.( منظور آدرس MAC مربوط به اينترفيس E0 است که شبکه A از طريق آن به روتر متصل شده است ) . به منظور دريافت آدرس MAC ، کامپيوتر A محتويات ARP cache خود را بررسی می نمايد . ARP Cache، محلی از حافظه است که آدرس های MAC برای چندين ثانيه در آنجا ذخيره می گردند .
مرحله چهارم : در صورتی که آدرس MAC مربوط به اينترفيس روتر که به شبکه A متصل شده است در ARP Cache کامپيوترA پيدا نشود ، نشاند هنده اين موضوع است که مدت زمان زيادی از ارتباط وی با روتر گذشته و يا وی قادر به يافتن آدرسMAC مربوط به روتر ( اينترفيسی که به شبکه A متصل شده است ) نمی باشد . با توجه به وضعيت فوق ، کامپيوتر A اقدام به ارسال يک ARP broadcast می نمايد . پيام ارسالی در پی يافتن پاسخی مناسب بدين سوال است که : " آدرس MACمربوط به IP:192.168.0.1 چيست ؟ ". پس از ارسال پيام broadcast ، روتر تشخيص می دهد که آدرس IP مربوط به وی بوده و می بايست به درخواست فوق ، پاسخ دهد . بدين ترتيب ، روتر با ارسال آدرس MAC مربوط به اينترفيس E0 ، پاسخ لازم را به کامپيوتر A خواهد داد . يکی از دلايلی که در برخی مواقع دستور Ping در اولين مرتبه با Time out مواجه می شود به موضوع اشاره شده برمی گردد. در چنين مواردی مدت زمان زيادی طول خواهد کشيد که يک ARP ارسال و ماشين مربوطه با ارسال آدرس MAC خود به آن پاسخ دهد ( TTL:Time To Live اولين بسته اطلاعاتی Ping به سر آمده و پيام Time out را خواهيم داشت ) .
مرحله پنجم: روتر با ارسال آدرس IP:192.168.0.1 که به اينترفيس E0 آن نسبت داده شده است ، پاسخ مورد نظر را خواهد داد . بدين ترتيب ، کامپيوتر A تمامی اطلاعات مورد نياز به منظور ارسال يک بسته اطلاعاتی به خارج از شیکه و برای روتر را دارا می باشد. لايه شبکه به لايه DataLink که بسته اطلاعاتی را توسط Ping ( يک ICMP echo request ) توليد نموده است ، به همراه آدرس سخت افزاری روتر ، اشاره می نمايد. بسته اطلاعاتی شامل آدرس های IP مبداء و مقصد به همراه ICMP echo است که در لايه شبکه مشخص شده است .

مرحله ششم : لايه DataLink مربوط به کامپيوتر A ، يک فريم را توليد که يک بسته اطلاعاتی کپسوله شده به همراه اطلاعات مورد نياز برای ارسال بر روی شبکه محلی است ( شبکه A ).اطلاعات فوق ، شامل آدرس سخت افزاری کامپيوترهای مبداء و مقصد ( آدرس MAC ) و فيلد نوع است که مسئوليت مشخص نمودن پروتکل لايه شبکه ( مثلا" IPv4 ) وARP را برعهده دارد. در انتهای فريم ، در بخش FCS فريم، لايه DataLink يک CRC را مستقر نموده تا ماشين دريافت کننده ( روتر ) قادر به تشخيص سالم بودن بسته اطلاعاتی دريافتی باشد .

مرحله هفتم : لايه DataLink کامپيوتر A ، فريم را در اختيار لايه فيزيکی قرار داده تا صفر و يک های موجود در آن به يک سيگنال ديجيتال تبديل و بر روی محيط فيزيکی شبکه ارسال گردد .
مرحله هشتم : سيگنال ارسالی توسط اينترفيس E0 روتر برداشته شده و فريم خوانده می شود . روتر در ابتدا بخش CRCآن را بررسی و آن را با مقدار CRC اضافه شده به فريم توسط کامپيوتر A مقايسه می نمايد ( حصول اطمينان از عدم خرابی فريم ) .
مرحله نهم : در ادامه ، آدرس سخت افزاری مقصد ( MAC ) فريم دريافتی، بررسی می گردد . با توجه به وجود يک مورد آدرس که با آن مطابقت خواهد کرد، فيلد "نوع فريم" بررسی تا نحوه برخورد روتر با بسته اطلاعاتی ، مشخص گردد . IP در "فيلد نوع " بوده و روتر بسته اطلاعاتی را در اختيار پروتکل IP که بر روی روتر در حال اجراء است ، قرار خواهد داد . فريم از وضعيت موجود خارج و بسته اطلاعاتی اوليه ای که توسط کامپيوتر A توليد شده است در بافر روتر ذخيره می گردد .
مرحله دهم : پروتکل IP بررسی لازم در خصوص آدرس IP مقصد را انجام داده تا مشخص گردد که آيا بسته اطلاعاتی برای روتر است.با توجه به اينکه آدرس IP : 200.200.200.5 ، می باشد ، روتر با استفاده از جدول روتينگ خود تشخيص خواهد داد که آدرس فوق مربوط به شبکه ای است که از طريق اينترفيس E1 مستقيما" به روتر متصل شده است .

مرحله يازدهم : روتر ، بسته اطلاعاتی را در بافر اينترفيس E1 مستقر نموده و می بايست يک فريم به منظور ارسال بسته اطلاعاتی برای کامپيوتر مقصد را توليد نمايد. روتر در ابتدا ARP Cache خود را به منظور يافتن آدرس سخت افزاری مربوط بهIP:200.200.200.5 ، بررسی می نمايد . در صورت عدم وجود آدرس فوق در ARP cache ، روتر يک ARP broadcast را از طريق اينترفيس E1 به منظور پيدا نمودن آدرس سخت افزاری فوق ، ارسال می نمايد .
مرحله دوازدهم : کامپيوتر B با ارائه يک ARP Reply پاسخ لازم در خصوص آدرس سخت افزاری کارت شبکه مربوط به خود را خواهد داد . بدين ترتيب ، اينترفيس E1 روتر تمامی اطلاعات لازم به منظور ارسال بسته اطلاعاتی به مقصد نهائی را دارا می باشد .
مرحله سيزدهم : فريم توليد شده توسط اينترفيس E1 روتر دارای آدرس سخت افزاری مبداء مربوط به اينترفيس E1 و آدرس سخت افزاری مقصد مربوط به کارت شبکه کامپيوتر B می باشد.با اين که آدرس های سخت افزاری مبداء و مقصد فريم در هر يک از اينترفيس های روتر تغيير می نمايد ، آدرس IP کامپيوترهای مبداء و مقصد هرگز تغيير پيدا نمی نمايد ( بسته اطلاعاتی هرگز تغيير نکرده و صرفا" فريم تغيير می نمايد ) .

مرحله چهاردهم : کامپيوتر B ، فريم را دريافت و بررسی لازم در خصوص CRC را انجام می دهد . در صورتی که ماحصل بررسی انجام شده موفقيت آميز نباشد ، فريم دورانداخته می شود. در ادامه، آدرس IP مقصد بررسی می گردد. با توجه به اين که آدرس مقصد با پيکربندی IP انجام شده بر روی کامپيوتر B ، مطابقت می نمايد ، فيلد پروتکل بسته اطلاعاتی بررسی تا اهداف بسته اطلاعاتی مشخص گردد .
مرحله پا نزدهم:با توجه به اين که بسته اطلاعاتی يک درخواست ICMP echo است، کامپيوتر B يک ICMP echo-reply جديد را که شامل آدرس IP مبداء ( کامپيوتر B ) و آدرس IP مقصد مربوط به کامپيوتر A می باشد را ايجاد می نمايد . فرآيند فوق، مجددا" و در جهت مع*** تکرار می گردد. در اين مرحله ، آدرس سخت افزاری هر يک از دستگاه های موجود درطول مسير شناخته شده بوده و هر دستگاه صرفا" نيازمند بررسی ARP cache مربوط به خود به منظور تشخيص آدرس سخت افزاری هر يک از اينترفيس ها می باشد ( آدرس MAC ) .

منبع irivps

[DreamServer]

امکان مشاهده آماردر cPanel - Web/FTP State

Web / FTP Stats به شما اجازه می دهد به آمارهایی در مورد وب سایت و بازدیدكنندگان تان دسترسی پیدا كنید . مثلا چه مقدار از FTP یا پهنای شما مورد استفاده قرار گرفته است و یا كاربران چه فایلهایی را از وب سایت شما گرفته اند و ...

Analog

Analog می تواند اطلاعاتی ساده ای را در مورد تعداد بازدیدكنندگان سایت را برای شما مشخص كند . Analog سریع و در عین حال راهنمای خوبی برای نشان دادن اطلاعات ساده می باشد مثلا در طول یك ماه به خصوص چه مقدار بازدید كننده از وب سایت شما بازدید كرده اند.

1 - روی گزینه Analog كلیك كنید.

2- روی نام ماه مورد نظر خود برای دستیابی به آمار مربوط به آن كلیك كنید.

Webalizer

Webalizer اطلاعات و آمار مربوط به سایتتان را می تواند بصورت نمودارهای كاملا دقیق برای شما نشان دهد

برای وارد شدن به این قسمت روی Webalizer كلیك كنید.

آمار Sub domain ها

در این قسمت می توانید به Analog و Webalizer مربوط به Subdomain ها دسترسی پیدا كنید.

به این منظور روی Subdomain stats كلیك كنید.

Latest Visitors

در این قسمت اطلاعات مربوط به عملكرد 300 بازدید كننده نهایی را به شما نشان داده می شود. چنانچه یك ویزیتور چندین مرتبه به سایت شما مراجعه كرده باشد یك بار شمارش خواهد شد

پهنای باند ( Bandwidth )

در این قسمت می توانید مقدار مصرف پهنای باند سایت تان را مشاهده كنید مثلا پهنای باند برای HTTP ( برای سایت ) POP ( برای ایمیل ) و چنانچه سیستم مدیرتی شما از FTP پشتیبانی كند میزان مصرف پهنای باند برای FTP را هم نشان می دهد.

1- روی گزینه Bandwidth كلیك كنید.

2- برای دیدن مقدار مصرف همه انوع باندها روی نامه دامنه ای كه به رنگ زیر است كلیك كنید ( this color )

Error logs

در این قسمت آخرین 300 خطایی كه برای سایت شما بوجود آمده است نمایش داده می شود . این قسمت می تواند برای شما بسیار مهم باشد زیرا بوسیله این سرویس می توانید از مشكلات سایتتان مثلا درست نبودن لینك یا اجرا نشودن فایلها و ... آگاه شده و آنها را اصلاح نمائید.

1- برای رفتن به این قسمت روی Error logs كلیك كنید

منبع : irivps

[DreamServer]

تفاوت اینترنت و اینترانت در چیست ؟



اینترانت از نظر تکنولوژی و پروتکل های مورد استفاده اساساً شبیه اینترنت است. فرق اینترانت با اینترنت این است که کامپیوترهای یک اینترانت اصولا از سایر نقاط ایزوله هستند و در واقع یک شبکه محلی (LAN) محسوب میشوند. البته این شبکه محلی می تواند دارای دسترسی به اینترنت هم باشد.
از اینترانت معمولا در شرکتهایی که مایلند به اینترنت دسترسی داشته باشند ولی نمی خواهند شبکه آنها از خارج قابل دسترسی باشد، استفاده می شود. معمولا اتصال بین اینترانت و اینترنت از طریق یک فایروال (fire-wall) کامپیوتری با یک نرم افزار خاص برای جلوگیری از ارتباطات غیر مجاز بین اینترانت و اینترنت، صورت می گیرد.

منبع : گوگل

[DreamServer]

آموزش کار با پنل DNS دامنه


تسلط بر مفاهیم دومین و تنظیمات DNS بخش مهمی از مدیریت سرور یا میزبانی هاستینگ را تشکیل می دهد. همچنین یک کاربر عادی از طریق آشنایی با این مفاهیم می تواند کنترل بیشتری بر عملکرد سایت خود و یا درخواست سرویس های مناسب از سرویس دهنده خود داشته باشد که باعث صرفه جویی در زمان و هزینه خواهد شد. بخش اول این مقاله در رابطه با تعریف رکوردهای دی ان اس می باشد.
یک سرور DNS با یک فایل به نام Zone file برای هر دامنه تنظیم می شود که این فایل حاوی رکوردهای مرجع (resource records) می باشد. چندین نوع رکورد وجود دارند که مهمترین آنها به شرح زیر است:

- A : رکورد آدرس (Address record) باعث پیوند یک نام دامنه به یک آدرس IP می شود. به این معنا که اکنون آدرس آی پی و نام دامنه به یک چیز مشترک مثلا سایت شما اشاره دارند. اکنون سایت شما با آدرس آی پی و همچنین با نام دامنه قابل دسترسی است. این رکورد همچنین با عنوان DNS Record شناخته می شود.

- PTR : رکورد اشاره گر (Pointer Record) اطلاعات لازم برای Reverse DNS را فراهم می آورد که به منظور واقعه نگاری (Logging) و تطبیق (Verification) نام دامنه بکارگرفته می شود. همچنین با نام Inverse DNS شناخته می شود. PTR یک گزینه اختیاری است.

- CNAME : رکورد معیار نام (Canonucal Name Record) برای ایجاد نام های مستعار (Aliases) که به نام های دیگری اشاره می نماید بکار می رود. این گزینه معمولاً برای مرتبط کردن نامهای زیردامنه از نوع Mail , FTP , WWW به نام دامنه اصلی بکار می رود. مثلاً یک رکود CNAME می تواند articles.hostingterms.com را به نام دامنه اصلی یعنی hostingterms.com مرتبط کند. بنابراین، عمل CNAME مر تبط با Aliasing names می باشد.

- NS : رکورد سرور نام دامنه (Name Server Record) یک DNS اصلی یا اولیه (Primary DNS) را برای یک نام دامنه مشخص می کتد. همچنین یک رکورد NS برای مشخص کردن یک DNS ثانویه یا Secondry DNS لازم است. دی ان اس ثانویه به عنوان سیستم کمکی یا اضافی (Redundancy) بطور دائم یک نسخه پشتیبان و بروز شونده از محتویات سرور دی ان اس اصلی را در خود نگهمیدارد.

- MX : رکورد انتقال یا تبادل نامه (Mail Exchange Record) برای معرفی کردن آدرس سروری بکار می رود که ایمیل ها باید بسوی آن منتقل شوند یا تغییر مسیر(Redirect) داشته باشند. این رکورد همچنین می تواند یک فیلد حق تقدم (Priority Field) داشته باشد بطوری که ایمیل بتواند از روی یک ترتیب تعیین شده به چندین سرور دیگر منتقل یا هدایت شود.

- TXT : رکورد متن یا Text Record می تواند برای اضافه کردن هر نوع توضیح بکار رود. این رکورد همچنین جهت فراهم کردن اطلاعات لازم برای سیستم تصدیق ایمیل SPF بکار رود.

- SOA : اولین رکورد در فایل یا رکورد شروع اعتبار (Start Of Authority) به عنوان اولین رکورد در فایل دی ان اس یا Zone File شناخته می شود که حاوی نام سرور دی ان اس اصلی می باشد. محتویات این رکورد باید با محتویات یک رکورد NS، آدرس ایمیل مدیر و طول زمانی که رکوردها باید پیش از بازگشت به سرور دی ان اس اصلی ذخیره شوند (Cash) مرتبط باشد. SOA همچنین شامل داده های مربوط به سرور دی ان اس ثانویه مانند تاریخ آخرین بروزرسانی و فاصله های زمانی برای بررسی تغییرات دومین است.

تسلط بر مفاهیم دومین و تنظیمات DNS بخش مهمی از مدیریت سرور یا میزبانی هاستینگ را تشکیل می دهد. همچنین یک کاربر عادی از طریق آشنایی با این مفاهیم می تواند کنترل بیشتری بر عملکرد سایت خود و یا درخواست سرویس های مناسب از سرویس دهنده خود داشته باشد که باعث صرفه جویی در زمان و هزینه خواهد شد. بخش دوم این مقاله راجع به افزودن رکوردهای مرجع به تنظیمات DNS می باشد.

کنترل پنل مدیریتی شما برای هر دومین جدید بطور خودکار یک DNS Zone تشکیل می دهد و نحوه پیکربندی این فایل نیز براساس تنظیمات پیشفرضی است که کاربر سطح بالاتر برای شما تعیین کرده است. نام های دامنه با تنظیمات پیشفرض بخوبی کار می کنند. با اینحال اگر می خواهید تغییراتی در پیکربندی یک نام دامنه بوجود آورید می توانید این کار را از طریق کنترل پنل انجام دهید.

برای دیدن تنظیمات مربوط به DNS یک نام دامنه می توانید ابتدا نام دامنه موردنظر را انتخاب کرده و سپس بر روی گزینه DNS Settings کلیک کنید. پنجره ای که باز می شود حاوی تمام رکوردهای مرجع (Resource Records) آن نام دامنه است.

برای افزودن یک رکورد مرجع به ناحیه DNS یک نام دامنه، در گروه Services بر روی گزینه DNS Settings کلیک کرده، سپس از گروهTools روی گزینه Add New DNS Record کلیک نمایید. اکنون نوع رکوردی را که می خواهید اضافه کنید با توجه به تعاریف مقاله قبلی انتخاب کرده و اطلاعات لازم را براساس موارد زیر وارد کنید:

برای یک رکورد از نوع A شما باید نام دامنه ای که می خواهید این نوع رکورد را برایش بسازید در کادر مربوطه وارد کنید. اگر فقط یک رکورد ساده A برای نام دامنه می سازید کافی است آدرس آی پی را در کادر مربوطه وارد کرده و کادر domain name را خالی بگذارید. اگر درحال تعریف یک رکورد A برای یک سرور DNS هستید کافی است نام سرور DNS خود را (مثلاً ns1) در کادر نام دامنه وارد کنید و آی پی سرور DNS را در کادر آی پی بنویسید.

برای یک رکورد از نوع NS شما باید نام دامنه ای که می خواهید این نوع رکورد را برایش بسازید در کادر مربوطه وارد کنید. سپس نام کامل سرور DNS (مثلاً ns1.mynameserver.com) را در کادر nameserver وارد نمایید. اگر شما درحال تعریف یک رکورد NS برای دومین اصلی خود هستید باید کادر مربوط به domain name را خالی بگذارید.

برای یک رکورد از نوع MX شما باید نام دامنه ای که می خواهید این نوع رکورد را برایش بسازید در کادر مربوطه وارد کنید. اگر شما درحال تعریف یک رکورد NS برای دومین اصلی خود هستید باید کادر مربوط به mail domain را خالی بگذارید. سپس نام سرور ایمیل خود را در کادر mail exchanger وارد نمایید. اگر شما در حال استفاده از یک سرور ایمیل راه دور (Remote Mail Srever) هستید باید نام آن (مثلا mail.myhostname.com) را در کادر نام سرور وارد کنید. حالا باید اولویت (priority) سرور ایمیل را انتخاب نمایید. از منوی پایین افتادنی مربوطه عدد 0 را برای بالاترین اولویت و عدد 50 را برای پایین ترین اولویت انتخاب نمایید. توجه کنید که درصورت لزوم باید رکوردهایی از نوع A و/ یا از نوع CNAME متناسب با این سرور ایمیل تشکیل دهید.

برای یک رکورد از نوع CNAME شما باید ابتدا نام مستعار دومین موردنظر(Alias) را در کادر domain name وارد کنید. سپس باید نام دامنه ای را که می خواهید این نام مستعار را برایش اختصاص دهید در کادر domain name وارد کنید. هر نام دامنه ای می تواند در این کادر قرار گیرد و نیازی نیست که مربوط به همین دومین باشد.

برای یک رکورد از نوع PTR ابتدا آدرس آی پی و ماسک لازم را در کادر آی پی وارد کنید سپس نام دامنه ای را که این آی پی باید به آن اشاره داشته باشد در کادر نام دامنه وارد نمایید.

برای یک رکورد از نوع TXT می توانید یک توضیح اختیاری در کادر مربوطه وارد کرده و یا یک رکورد از نوع SPF ایجاد نمایید.
برای یک رکورد از نوع SRV شما باید نام سرویس، نام پروتکل، عدد پورت و میزبان هدف را به ترتیب در کادرهای service name ،protocol name ، port number و target host قرار دهید. نام سرویس و نام پروتکل باید با علامت Underline ( _ ) تعریف شوند. همچنین می توانید اولویت یا وزن سرویس را به ترتیب در کادرهای Priority و Weight تعیین نمایید.
برای تایید اطلاعات روی دکمه OK کلیک نمایید.

سلط بر مفاهیم دومین و تنظیمات DNS بخش مهمی از مدیریت سرور یا میزبانی هاستینگ را تشکیل می دهد. همچنین یک کاربر عادی از طریق آشنایی با این مفاهیم می تواند کنترل بیشتری بر عملکرد سایت خود و یا درخواست سرویس های مناسب از سرویس دهنده خود داشته باشد که باعث صرفه جویی در زمان و هزینه خواهد شد. بخش دوم این مقاله راجع به اصلاح رکوردها یا حذف آنها و ویرایش لیست ACL می باشد.

برای ویرایش رکورد مرجع مربوط به یک دامنه کافی است در لیست رکوردهای DNS آن دامنه روی رکورد دلخواه کلیک نموده و پس از ویرایش محتویات رکورد دکمه تایید را کلیک نمایید. برای ویرایش رکوردهای SOA از هر دامنه کافی است در بخش تنظیمات DNS وارد برگه SOA Records شده و تغییرات لازم را مطابق تعاریف زیر انجام دهید.

Refresh Interval : وقفه تازه سازی، مشخص می کند که DNS ثانویۀ یک دومین پس از چه زمانی باید سیستم DNS اولیه یا اصلی را برای بررسی وجود تغییرات در رکوردهای DNS چک کند. مدت زمان پیشفرض سیستم سه ساعت می باشد.

Retry Interval : وقفه برای تلاش مجدد، مشخص می کند که DNS ثانویه درصورت یک تلاش ناموفق برای انتقال ناحیه (Zone Transfer) یا به عبارتی انتقال فایل های DNS، پس از چه زمانی باید دوباره تلاش خود را آغاز کند. این زمان معمولاً کمتر از زمان وقفه تازه سازی است و بطور پیشفرض برابر با یک ساعت می باشد.

Expire Interval : وقفه ابطال پاسخگویی ، مدت زمانی است که پس از یک تلاش ناموفق برای انتقال فایل های ناحیه ، سیستم DNS ثانویه می تواند همچنان به درخواستهای وب برای DNS پاسخ دهد. پس از این مدت زمان هرگاه تلاش برای تازه سازی به نتیجه نرسیده باشد سیستم DNS ثانویه از پاسخ دادن به درخواست های DNS بعدی خودداری خواهد کرد. این مدت زمان بطور پیشفرض یک هفته است.

Minimum TTL : حداقل زمان حضور(Time To Live)، مدت زمانی است که یک DNS ثانویه می تواند درخواست های DNS را در سیستم ذخیره (Cash) خود نگهدارد. هرگاه یک درخواست برای آی پی یا نام دامنه به یک DNS می رسد پس از آنکه پاسخ مناسب بازگشت داده می شود محتوای درخواست یعنی نام دامنه و آی پی مربوطه بطور موقت در سیستم ذخیره DNS قرار می گیرد تا اگر دوباره همان درخواست تکرار شود سیستم DNS به سرعت و بدون نیاز به مراجعه به محتوای رکوردها یا مراجعه به DNS راه دور بتواند پاسخ مناسب را تکرار کند. اما این رکورد ذخیره شده فقط به اندازه زمان TTL می تواند در سیستم cash باقی بماند و بعد از آن زمان و به جهت حفظ بروز بودن پاسخ ها حذف می شود.

مدت زمان کمتر می تواند باعث افزایش ترافیک سرور و مدت زمان بیشتر می تواند مانع حفظ بروز بودن آدرس های آی پی شود. تغییرات این گزینه می تواند باتوجه به کاربرد تعیین شود. مدت زمان پیشفرض سیستم یک روز می باشد.

Default TTL : مدت زمانی است که سایر سرورهای DNS می توانند درخواست های DNS را در سیستم ذخیره خود نگهدارند و پس از آن حذف نمایند. مدت زمان پیشفرض سیستم یک روز می باشد.
پس از پایان تنظیمات می توانید روی دکمه OK کلیک کنید.


ایجاد یا ویرایش لیستهای دسترسی

ACL یا Access Control List مربوط به تعریف لیست آی پی هایی است که انتقال فایل های DNS مابین آنها و DNS شما مجاز است. این آی پی ها می توانند یک کپی از DNS شما را داشته باشند. برای تنظیم ACL مربوط به یک دامنه می توانید پس از ورود به بخش تنظیمات آن دامنه، گزینه Transfer Restrictions یا Zone Transfer انتخاب نمایید.

برای افزودن یک آی پی کافی است عدد آی پی و ماسک مربوطه را در کادر موردنظر نوشته و دکمه Add Network را کلیک کنید. برای حذف هر آی پی از این لیست نیز کافی است مربع کنار هر آی پی را تیک زده و دکمه Remove Selected را کلیک کنید.

منبع : irivps

[behzadmesri]

سلام
واقعا ممنون از این لطف و این همه توضیحات کامل
لطفا مراحل قدم به قدم ست کردن دومین بر روی ویندوز سرور 2008 و چگونگی ارتباط کلاینت ها و همچنین محدود کردن کلاینت ها برای دسترسی به اینترنت رو هم راهنمایی کنید . من عضو جدید هستم. اگر آدرس تاپیک هم باشه ممنون میشم
خسته نباشید واقعا

[paradiseserver]

سلام
اقای سعید مهر فکر نکنم فعالیتی در انجمن داشته باشند فکر کنم مطالبی که لازم دارید در نت وجود باشد