انواع پروتكل های روتینگ

[sat98]

پروتكل های روتینگ را می توان به سه گروه عمده زیر تقسیم نمود :

1. Distance vector : در پروتكل های روتینگ Distance vector ، بهترین مسیر به یك شبكه راه دور بر اساس مسافت تعیین می شود . هر مرتبه كه یك بسته اطلاعاتی از یك روتر عبور می یابد ( كه به آن hop گفته می شود ) ،‌ یك واحد به hop آن اضافه می شود . مسیری كه دارای تعداد hop كمتری به شبكه مورد نظر باشد به عنوان بهترین مسیر انتخاب خواهد شد . در واقع vector ، نشاندهنده مسیر و یا جهت رسیدن به شبكه راه دور را مشخص می نماید . پروتكل های RIP و IGRP دو نمونه متداول از پروتكل های روتینگ Distance-vector می باشند . در این پروتكل ها ، تمامی اطلاعات جداول روتینگ برای روترهای همسایه كه مستقیما" متصل شده اند ، ارسال می گردد . در پروتكل های روتینگ Distance vector ، بهترین مسیر به یك شبكه راه دور بر اساس مسافت تعیین می شود . هر مرتبه كه یك بسته اطلاعاتی از یك روتر عبور می یابد به آن hop گفته می شود. مسیری كه دارای تعداد hop كمتری به شبكه مورد نظر باشد به عنوان بهترین مسیر انتخاب خواهد شد . در واقع vector ، نشاندهنده مسیر و یا جهت رسیدن به شبكه راه دور را مشخص می نماید .
   پروتكل های RIP ( برگرفته شده از Routing Information Protocol ) و IGRP ( برگرفته شده از Interior Gateway Routing Protocol ) دو نمونه متداول از پروتكل های روتینگ Distance-vector می باشند .
   الگوریتم های روتینگ Distance-Vector ، اطلاعات جداول روتینگ را بطور كامل برای روترهای همسایه ارسال تا آنها در ادامه اطلاعات دریافتی را با اطلاعات موجود در جداول روتینگ خود تركیب و دانش خود را در خصوص ارتباطات بین شبكه ای كامل نمایند .به روش فوق ، روتینگ مبتنی بر شایعه ( rumor ) گفته می شود چراكه روتر ، بهنگام سازی جدول روتینگ خود را بر اساس اطلاعات دریافتی از روتر همسایه انجام می دهد. در این روش روتر به اطلاعات دریافتی در خصوص شبكه های راه دور اعتماد می نماید بدون این كه خود مستقیما" به این نتایج رسیده باشد .
   
2. Link state : در پروتكل های روتینگ link-state كه به آنها پروتكل های shortest-path-first نیز گفته می شود ، هر روتر سه جدول جداگانه را ایجاد می نماید . یكی از این جداول مسئولیت نگهداری اطلاعات مربوط به همسایگانی را برعهده دارد كه مستقیما" به روتر متصل شده اند ، یكی دیگر حاوی توپولوژی تمامی شبكه است و در آخرین جدول ، اطلاعات جدول روتینگ ذخیره می گردد . روترهائی كه با استفاده از پروتكل های link state پیكربندی شده اند نسبت به پروتكل های روتینگ Distance vector دارای اطلاعات بمراتب یشتری نسبت به شبكه می باشند . OSPF یكی از پروتكل های متداول در این زمینه است . پروتكل های Link state اطلاعات بهنگام شامل وضعیت لینك های ارتباطی خود به سایر روترهای شبكه را ارسال می نمایند .
   
3. Hybrid : این نوع پروتكل ها از ویژگی دو پروتكل روتینگ Distance vector و Link state استفاده می نمایند . پروتكل EIGRP نمونه ای‌ متداول در این زمینه است