مطالعه ای بر سایت های مزایده ی قدیمی
روش کار به این شکل بود که کاربر در سایت ثبت نام می کرد و مبلغی رو پرداخت می کرد تا بتواند در مزایده ها شرکت کند. پس از شارژ حساب، کاربر می توانست دکمه ی "بید" را بزند. به ازای هر بار زدن این دکمه _یا اصطلاحا بید زدن_ قیمت، کمی افزایش می یافت. زمانی که شمارشگر زمان مع***، به 0 می رسید، اگر کاربری بید می زد، زمان مزایده، کمی تمدید می شد. و اگر کسی بید نمی زد، آخرین کاربر، با پرداخت مبلغ نهایی، صاحب آن کالا می شد.
این سایت ها مشکلاتی داشتند و به همین دلیل، فعالیتشون متوقف شد. مشکلاتی مانند :
-کاربران زیادی بید می زدن اما برنده ی جایزه نمی شدن! یعنی پول از دست می دادند اما چیزی به دست نمی آوردند. احساس شکست این کاربران باعث می شد دیگر در این مزایده ها شرکت نکنند.
-احتمال تقلب بسیار زیاد بود؛ افراد زیادی معترض بودند که مدیران این سایت ها با نام های کاربری متعدد، بید می زنند تا سایر کاربران هم بتوانند بید بزنند و این گونه درآمد بیشتری کسب کنند. زیرا هر کاربر نمی توانست دو بار پشت سر هم بید بزند.
-سود این سایت ها از بید زدن کاربران بود و پولی که از برنده می گرفتن درصد کمی از سودشونو تشکیل می داد.
-در واقع، این بازندگان بودند که پول کالایی که کاربر برنده صاحب می شد را پرداخت می کردند.
-و هویت برندگان اعلام نمی شد و اعتراض های زیادی می شد که مدیران، اصلا کالایی ندارند. و صرفا از بید زدن های کاربران، کسب درآمد می کنند.
و ...
همه ی این ها باعث نارضایتی کاربران این سایت ها شد.
در روشی که در ادامه می خوانید، راه اندازی یک سایت متفاوت حراجی کالا توضیح داده خواهد شد که
-کاربرانی که برنده نمی شوند، چیزی از دست نمی دهند.
-جلوی بید زدن های سرکاری گرفته شده است.
-و تنها کاربر برنده است که آخرین مبلغ را پرداخت خواهد کرد.