يك پروتكل با قابليت های فراوان
HTTP ،‌ پروتكلی با قابليت های فراوان است كه عليرغم برخی محدوديت ها ، دارای سابقه درخشانی در عرصه شبكه های كامپيوتری ( اينترانت ، اينترنت ) است .


HTTP پروتكلی ‌است كه امكان ارتباط بين سرويس گيرندگان و سرويس دهندگان وب را فراهم می نمايد .
يك سرويس دهنده وب در واقع به عنوان يك سرويس دهنده HTTP نيز ايفای وظيفه می نمايد .

زمانی كه مرورگر وب درخواست يك صفحه را از سرويس دهنده وب می نمايد، در واقع يك HTTP request را ارسال و سرويس دهنده وب نيز پاسخ آن را با يك HTTP response خواهد داد . يك پيام HTTP ، يك درخواست ( request ) و يا پاسخ ( response ) است كه از يك ساختار خاص تبعيت می نمايد .
HTTP به يك پروتكل خاص لايه حمل وابستگی نداشته و عموما" از پروتكل TCP استفاده می نمايد (پورت شناخته شده 80 ) .

كدهای وضعيت
همانند بسياری از پروتكل ها ، پروتكل HTTP بر اساس يك مدل سرويس گيرنده - سرويس دهنده كار می كند . كدهای وضعيت توسط تعداد زيادی از پروتكل های لايه application استفاده می گردد و می توان آنان را به پنج گروه عمده تقسيم نمود . جدول زير گروه های پنج گانه كدهای وضعيت را در ارتباط با پروتكل HTTP نشان می دهد .

عملكرد


كد

اطلاع رسانی برای استفاده در آينده


1XX

انجام موفقيت آميز تراكنش


2XX

راهنمائی مجدد


3XX

بروز خطاء سمت سرويس گيرنده


4XX

بروز خطاء سمت سرويس دهنده


5XX

هر يك از پنج گروه فوق، دارای كدهای وضعيت زير مجموعه ای می باشند كه بيانگر جزئيات عمليات است . جدول زير برخی از كدهای وضعيت هر يك از گروه های پنج گانه فوق را در ارتباط با پروتكل HTTP نشان می دهد .

عملكرد


كد وضعيت

تراكنش با موفقيت انجام شده است


200

دستور POST با موفقيت انجام شده است


201

درخواست ارسالی دريافت گرديد.


202

منبع درخواستی در مكان های مختلفی پيدا شده است


300

منبع درخواستی به صورت دائم منتقل شده است


301

منبع درخواستی به صورت موقت منتقل شده است


302

درخواست نامناسب از جانب سرويس گيرنده


400

درخواست غيرمجاز


401

منبع درخواستی پيدا نگرديد


404

بروز خطاء بر روی سرويس دهنده


500

متد استفاده شده ، پياده سازی نشده است


501

درخواست های سرويس گيرندگان و دستورات
سرويس گيرندگان وب به منظور استفاده از خدمات سرويس دهندگان وب از مجموعه پتانسيل های ارائه شده ( دستورات ) توسط پروتكل HTTP استفاده می نمايند :

*

GET : سرويس گيرنده وب درخواست يك منبع موجود بر روی سرويس دهنده وب را می نمايد .
*

POST : سرويس گيرنده وب اطلاعاتی را برای سرويس دهنده وب ارسال می نمايد .
*

PUT : سرويس گيرنده وب يك مستند جايگزين را برای سرويس دهنده وب ارسال می نمايد .
*

HEAD : سرويس گيرنده وب اطلاعات خاصی را در ارتباط با يك منبع موجود بر روی سرويس دهنده درخواست می نمايد ( عدم نياز به خود منبع )
*

DELETE : سرويس گيرنده وب درخواست حذف يك سند موجود بر روی سرويس دهنده را می نمايد .
*

TRACE : سرويس گيرندگان وب ، پراكسی مربوط به خود را تعريف می نمايند . از متد فوق اغلب در موارد اشكال زدائی استفاده می گردد .
*

OPTIONS : ساير پتانسيل های موجود به منظور كار بر روی يك سند توسط يك سرويس گيرنده وب درخواست می گردد .
*

CONNECT : سرويس گيرنده وب به عنوان يك پراكسی به يك سرويس دهنده HTTPS متصل می گردد .

در اغلب موارد صرفا" از متد‍ GET و در برخی موارد از HEAD استفاده می گردد ( در صورت اشكال زدائی يك برنامه وب از تمامی امكانات فوق استفاده می شود ) .

مراحل ايجاد يك تراكنش
يك سرويس گيرنده وب قبل از اين كه بتواند با يك سرويس دهنده وب داده ئی را مبادله نمايد ، می بايست با آن ارتباط برقرار نمايد . بدين منظور از پروتكل TCP/IP استفاده می گردد . همانگونه كه اشاره گرديد سرويس گيرنده و سرويس دهنده وب برای ارسال يك درخواست و پاسخ به آن از پروتكل HTTP استفاده نموده و ارتباط ايجاد شده بين خود را صرفا" برای يك تراكنش نگهداری می نمايند ( HTTP يك پروتكل Stateless است ) .