تجارت الکترونیک اصلا مثل آگهی های اینترنتی یک شبه پولدار شوید نیست و مطمئن هستم که به عنوان کسی که در اینترنت فعالیت تخصصی میکنه آگاه هستید.بنده می گویم بانک 1000 نفری مرتبط به شما رو می فروشم و حتی برایتان ارسال می کنم شما می گویی بنده نه حق دارم این را در اختیار درخواست کننده بگزارم و نه حق دارم آن را ارسال کنم
بفرمایید متد تجاری شما چیست و مارکت مد نظر شما چه می گوید و چه مقدار زمانی برای آن در دنیای تجارت تعریف می کند
برای این تجارت باید زحمت کشید و کار کرد، بانک ایمیل مخصوص به خودتون رو در بیارید.
وقتی کسی یک بانک مخصوص به خودش تولید کنه، از مشتریانی که به محصولش علاقه مند هستند، و خودشون سرویس های شما رو پسندیدند و مایلند در جریان فعالیت های شما باشند، سود بیشتری نسبت به کسی که فقط برای نشون دادن خودش از این روش استفاده میکنه میبرند.
در یک تجارت در محیط اینترنت، وقتی همه تبادلات مالی و اطلاع رسانی به صورت مجازی انجام میشه و کلاهبرداری زیاد هست اولین اصل اعتماد سازی هست. مشتری وقتی از خدمات نهادی خوشش اومده و اطلاعات خودش رو به طور خصوصی در اختیار اون نهاد قرار داده (و جمله تمام اطلاعات شخصی شما نزد ما محفوظ است.) تازه داره روند اعتماد سازی انجام میشه. بعد از مدتی و آگاه شدن از اخبار و فعالیت های اون ارگان، کم کم از مشتری بالقوه تبدیل به مشتری بالفعل میشه...
قریب به یقین هیچ مخاطبی در اولین برخورد با سایتی محصول رو خریداری نمیکنه!
حالا اگر یک ایمیل برای شخصی ارسال بشه، حتی اگر زمینه مورد علاقه فرد باشه، اولین سوال اینه که: من که ایمیلم رو اینجا وارد نکردم! پس چه طوری برای من اومده؟ و این اصلا خوب نیست. شما کسی رو به زور وادار به خوندن مطالبتون میکنید. اگر هم پیام خونده نشه و در لحظه اول پاک بشه، وقت و هزینه هدر رفته...
حالا یک سوال: فیس بوک، با این که مشخصات بیشتر مردم جهان رو داره، حتی موضوعات مورد علاقشون در پروفایلشون درج شده، سطح تحصیلات، نام دانشگاه، سن، کشور، شهر و تقریباً هر مطلب خصوصی، خیلی راحت میتونه دسته بندی بسیار کاملی بر اساس شهر و کشور، سن، موضوعات مورد علاقه، سطح تحصیلات، محل کار، محل تحصیل، گرایش سیاسی، دین، مذهب و... بسازه و مثل شما اقدام ارسال ایمیل از طریق بانک اطلاعاتی عظیم خودش بکنه!
چرا این کار انجام نمیشه؟