من موندم چرا کپی رایت تو کشور ما فقط تو جا های به نفع مون کمبودش احساس میشه؟
مثلاً تو زمینه همین موسیقی چرا موسیقی های خارجی تو خیلی برنامه های صدا و سیما پخش میشه اما تو تیتراژ اسمی از آهنگ ساز خارجی نمیره؟ جالبیش اینجاست مثلاً مهران مدیری تو برنامه هاش تو تیتراژ می نویسه "انتخاب موسیقی: فرهاد مدیری" یعنی کار گلچین کردن ایشون از کار سازنده اون موسیقی ها سنگین تر بوده؟ همین میشه که وقتی جلو بعضی مردم متعصب کشور میگیم بابا فلان آهنگ خارجیه و مال فلان آهنگ سازه میگه نه ایرانیه و مگه میشه مثلاً فلان کارگردان بزرگ ایران از یه آهنگ خارجی د.زدی کنه؟
حالا باز موسیقی در برابر جهان د.زدی ما از خارجی ها هیچه دنیای نرم افزار و گیم که بماند همش د.زدیه خارج از این فضا هم هست مثلاً فلان روزنامه برای بخش طنزش یه تصویر کاریکاتور خارجی رو گرفته فقط متون خنده دارش رو فارسی کرده و اسمی از طراح اصلی برده نشده و جالب تر اینه که اسم طراح به نام اسم فارسی ساز خورده شده!!! یا حتی تو صنعت شامپو به تازگی دیدم که شامپوی ایرانی جدیدی که اسم نمی برم آمده دقیق با جعبه، طرح، رنگ بندی شامپو خارجی Clear و تو بعضی فروشگاه های زنجیره ای مثل اتکا جایگزین خود Clear شده
بابا ما عادت کردیم به این کار و با اینکه یه لقمه حروم از گلومون پایین نمیره اما درآمد اکثر ایرانی ها از همین روش هایی هستش که شاید اصلاً خیلی هاشون دقت هم نمیکنن که فلان چیزی که استفاده میکنن آیا با رضایت صاحب اثر هستش یا نه؟ بعدش تو کشور های پیشرفته فلان شرکته به فلان شرکت معروف فقط ادعا میکنه که ایده فلان دستگاه ات مال من بوده و فقط به خاطر یه ایده می تونه اون شرکت رو بکشونه دادگاه جریمه میلیون دلاری بگیره!!! الان تو کشور ما شما برو به خاطر ایده شکایت کن میگن مردم به زور شکمشون رو سیر میکنن شما دنبال ایده ای؟ برو بالا اینا سوسول بازیه![]()