در همون خارجی که همه ازش به عنوان گل و بلبل یاد می کنیم، یه سرمایه گذار میاد یه چن نفر مشاور استخدام میکنه که ببینه این طرح بازدهی داره یا نه. بعدش که سبک سنگین کرد، میاد سرمایه میذاره تو کار و چند سال هم صبر میکنه. نهایتش هم اینه که اگه نتیجه نگرفت، به این افتخار میکنه که سرمایه اش رو در راه علم صرف کرده.
نتیجه: صبر بالاتر خارجی ها نسبت به ما ایرانی ها!
اما در ایران ثروتمند عزیز و محترم ما به دنبال طی کردن ره صد ساله در یک شب هستند. ینی اگه همین طرح شما نیاز به زمان یک ساله (در بهترین شرایط رو فرض کنیم) داشته باشه، این سرمایه گذار داخلی میگه من رو پروژه ای سرمایه گذاری میکنم که زیر یک ماه جواب بده. خب نتیجه چی میشه؟ نتیجه این میشه که ثروتمند عزیز میره تو بخش های زودبازده سرمایه گذاری میکنه، مثل واردات و نفت و غیره.
توضیح زیاد میشه داد، اما الان فارغ از احساسات خوبی که دارید، بشینید پنج دقیقه منطقی با خودتون فکر کنید ببینید چنین چیزی تو کشور با این وضع و این طرز تفکر سرمایه دارن، جواب میده یا خیر!
اگر هم سرمایه گذار پیدا بشه، نیاز به یه تیمی داریم که بتونن با هم هماهنگ بشن. یعنی با تفاوت های فکری هم کنار بیان و مشکلی با هم نداشته باشن تا کار گروهی به نتیجه برسه. بعدشم اگه شانس بیاره اون تیم و بعد از یک سال متلاشی نشه، تازه اپلیکینشنه پا میگیره.
بعدشم فکر شما باید فرا مرزی باشه. یعنی این اپلیکیشن و اسکریپت نباید فقط شامل ایران باشه. حداقل زبان های موجود در این اسکریپت باید انگلیسی و فارسی باشن تا وجهه ی جهانی بتونه به خودش بگیره و تبلیغات تون هم جهانی باشه و در حدی که بتونید با whmc مقابله کنید.
وگرنه اگه فقط هدف تون ایران باشه، میشه مثل این بقالی های قدیم که برای یه محله ی خاص بوده و 99درصد مشتری هاش هم از همون محله بودن.
موفق باشید