پرسش درباره اینترنت ملی و بحث فنی درباره زیر ساخت های آن

[Hostpolis]

اينترنت ملی شدن به معنی قطع شدن از اينترنت بين المللی نيست.
چرا بايد سايتی که قابليت ميزبانی در ايران رو داره بيرون از ايران ميزبانی بشه ؟
چرا بايد هر ايرانی دو بار هزينه پهنای باند رو پرداخت کنه ؟ يکبار مدير سرور که به ديتاسنتر هزينه پهنای باند رو پرداخت ميکنه و يکبار هم کاربری که سايت رو ميبنيه که به واسطه شرکت زير ساخت هزينه پهنای باند به همسايه هایی که ازشون پهنای باند خريد ميشه پرداخت ميشه ؟

واقعا نميشه اين ترافيک رو داخلی روت کرد و از خروج و ورود مجدد اطلاعات جلوگيری کرد ؟

علی اميری مدير سايت زرين پال در همايش آغاز بکار رسمی فرا سال گذشته يک مثال جالب زد: گفت برای تماس به يک نفر که داخل کشور هست ما نبايد 00 شماره گيری کنيم.

البته فرمایش شما خیلی قابل استناد نیست. چرا که اولا شرکت هایی که carrier ایران هستند پولی از ایران دریافت نیمکنند و از قرارداد peering دارند استفاده میکنند.

ثانیا اگر سرور در ایران باشه باز هم مردم پول اینترنت رو پرداخت میکنند و صاحب سرور هم پول سرور رو. پس عملا فرقی نمیکنه.

تنها مزیت دسترسی و سرعت هست. دسترسی مورد همیشگی باقی خواهد ماند ولی سرعت کم کم بهبود پیدا میکنه تا جایی که تفاوت به صفر میل میکنه. کلی بودجه تحقیقاتی الان در شمال آمریکا داره فقط صرف این میشه که تکنولوژهای مختلف پینگ رو کاهش بدن. مثال های متعدد هست. خوشحال میشم به اشتراک بگذارم.

مورد تلفن 00 هم برای کشورهای عقب افتاده یا خیلی توسعه نیافته صادق هست نه برای ایران. همین الان شرکت های زیادی هستند تو ایران که branch office دارند (یا هستند) و با VOIP دارند با خارج از ایران کار میکنند.