"رایانش ابری" به اشخاص عادی، شرکت ها و سازمان ها اجازه می دهد که از منابع کامپیوتری استفاده نمایند که مالکیت آن بر عهده شخص یا سازمان نمی باشد (مانند یک سیستم مجازی) در نتیجه با مشکل و چالشهای به وجود آوردن یک زیر ساخت،که نیاز مند هزینه و نگهداری مستمر می باشد، مواجه نگردند.
مزایای رایانش ابری به شرح ذیل می باشد:
ü "خدمات self-service" به کاربر نهایی اجازه دسترسی به منابع رایانشی برای هر نوع عملیات و حجم کاری بر اساس نیاز (On-demand) را می دهد. در نتیجه نیاز سنتی به مدیران IT برای ارائه و مدیریت منابع رایانشی حذف می گردد.

ü "انعطاف پذیری" در این سیستم به سازمان ها و شرکت ها اجازه می دهد که بر اساس نیازهای خود سیستم رایانشی را افزایش و یا کاهش دهند و نیاز به سرمایه گذاری های حجمی و گسترده در زیرساخت های محلی (فعال یا غیر فعال) حذف شود.


ü "پرداخت هزینه بر اساس کاربر موجود" منابع رایانشی بر اساس سطوح پایه محاسبه می شوند و کاربر فقط هزینه منابع و حجم کار استفاده شده را پرداخت می کند.
مدل خصوصی رایانش ابری (Private Cloud) :در این مدل خدمات ارائه شده به کاربران از مرکز داده های محلی که مالکیت آن برعهده خودشان می باشد، امکان پذیر است. این مدل انعطاف داشته و همزمان کنترل و مدیریت مرکز داده ها حفظ می شود.
مدل عمومی رایانش ابری (Public Cloud): یک شرکت سرویس دهنده مانند، Micloud.ir، خدمات رایانش ابری (Cloud)را در اینترنت می فروشد. این خدمات بر اساس نیاز کاربران عرضه می شود و مشتریان فقط بر اساس سیکل مصرف پردازنده (CPU Cycle)، مقدار داده ذخیره شده و پهنای باند هزینه می کنند. برخی از بزرگترین ارائه دهندگان رایانش ابری (Cloud)در دنیا شامل Amazon Web Services (AWS)، Microsoft Azure، IBM Soft Layer و Google Compute Engine می باشند.
خدمات رایانش در cloud به مرور زمان تغییر و به چهار دسته کلی تقسیم شده اند:

1. Desktop as a Service (DaaS)

درحالت "میزکار(Desktop) به عنوان خدمات" که توسط شرکتهای ارائه دهنده نرم افزار های third-party به عنوان یک راهکار cloud computing یا محاسبات ابری برای مجازی سازی دسکتاپ مورد استفاده قرار می گیرد.

2. Software as a Service (SaaS)

درحالت "نرم افزار به عنوان خدمات" نرم افزارها دراینترنت به کاربران ارائه داده می شود. این برنامه ها، مانند CRM و Office 360،…را خدمات وب (Web Service) می نامند. کاربران می توانند به برنامه ها و خدمات SaaS از هر مکانی با کامپیوتر یا تبلت یا موبایل هوشمند که به اینترنت متصل است،دسترسی داشته باشند.



3. Platform as a Service (PaaS)

در حالت "پلتفرم به عنوان خدمات"، ابزارهای توسعه نرم افزاری بر روی زیرساخت ارائه می شوند. کاربران به این منابع و ابزارها در اینترنت از طریق API، پرتال های وب و gateway های نرم افزاری دسترسی دارند. PaaS در واقع برای توسعه عمومی نرم افزار است و بسیاری از ارائه دهندگان پس از توسعه و تولید نرم افزار آن را خود عرضه می کنند.



4. Infrastructure as a Service (IaaS)

ارائه دهندگان "زیرساختار به عنوان خدمات" خدمات، منابع ذخیره سازی و رایانش کامپیوتری، شخصی سازی، بر اساس نیاز و حجم کار برای سازمان ها و شرکت های کوچک، متوسط ، بزرگ، فوق بزرگ و دولتی ارائه می دهند.
ارائه دهندگان IaaS دارای یک یا چندین سرور مجازی و فضای ذخیره سازی هستند. کاربر از طریق رابط های برنامه ای (application program interfaces یا APIs) حجم کاری خود را به ماشین های مجازی انتقال می دهد. در این حالت فضای ذخیره سازی مورد نیاز به کاربران داده می شود و آنها می توانند به صورت دلخواه و مجازی خدمات را شروع، قطع، تنظیم نمایند و به آن دسترسی داشته باشند.

حفظ امنیت از بزرگترین دغدغه های کسب و کارها و کاربرانی است که به فکر استفاده از منابع رایانش ابری (Cloud Computing )، بخصوص ابر عمومی(Public Cloud) ، هستند. محیط رایانش عمومی متشکل از تننت های (Tenant) زیادی است و زیرساخت آن در اشتراک مشتریان متعدد می باشد. این محیط نیاز به سیاست های جداسازی جدی منابع رایانشی را دارد . همزمان دسترسی به رایانش عمومی (Public Cloud) و ذخیره سازی نیاز به احراز هویت از طریق حساب کاربری دارد که امنیت را تضمین می کند. ابزارهای مدیریت شناسه (IAM: Identification Authority Management) و رمزنگاری نیز روش های مطمئن هستند که امنیت دسترسی را در رایانش عمومی(Public Cloud) را افزایش می دهند.