توضیحی در مورد سخت افزارهای اکتیو (مشخصا سرورها)

ظرف این چند روز تایپک هایی در این انجمن به چشم میخورن که کم کم دارن شکل سوء استفاده یکسری از فروشندگان از بی اطلاعی خریداران به خود میگیرند.

سخت افزار سرورها در کانال های توزیع به دست کاربران نهایی (حتی دیتاسنترها) میرسند. بسته به نوع سخت افزار طبیعتا قیمت اونها باهم فرق میکنه. اصطلاحات زیر شاید کمی مورد رو روشن کنه:

Discontinued: یعنی تولید آن پایان یافته

EOL: بخوانید End of Life یعنی هم تولید آن پایان یافته و هم دیگر پشتیبانی نمیشود

EOS: بخوانید end of sale یعنی سخت افزاری که تولید آن پایان یافته و بصورت کاتالوگ و فعال بفروش نمیرود. البته ممکن هست 2 سال دیگه تعدادی از این محصول در یک انبار موجود باشد!

STOCK: بعضا شرکت ها مازاد موجودی انبار دارند از مدلی که که تولید و فروش آن پایان یافته که هزینه انبارداری و نگهداری آن (خواب سرمایه) از فروش آن با ضرر بیشتر است. بنابراین شرکت ها این گونه سخت افزار رو با قیمت نازلی بفروش میرسونند.

Refurbished: دستگاهی که در پایان خط تولید زیر تست کیفیت رد شده و دوباره برای تعمیر به اول خط تولید ارسال میشود. قانونا این گونه اقلام باید با آرم refurbished بفروش رسند.

موارد بالا برای گارانتی داشتن یک دستگاه خیلی مهم هستند. به طور مثال شاید سروری با کانفیگ بالا به دلیل Refurb یا STOCK بودن به جای 1000 دلار، 500 دلار به فروش رسد. ولی نکته قابل تامل این هست که اولا گارانتی کارخانه شامل حال این دستگاه نمی شود مگر در موارد نادر. اصطلاحا کارخانه ها این دستگاه ها رو بصورت As is (همانگونه که هست) می فروشند. اغلب شرکت های خریدار برای بازفروش این اقلام خودشان دستگاه را گارانتی میکنند که اعتبار آن جای سوال دارد:

مثال: گارانتی سرور = تعمیر در محل + هزینه نیروی کار + هزینه قطعه معیوب.

اگر در محتمل ترین حالت مادربورد سرور دچار مشکل شود:

1- مادربورد دیگر وجود خارجی ندارد برای تعویض مگر به ازای ناقص کردن یک سرور دیگه
2- هزینه نیروی کار بیشتر از کل قیمت سرور میشود
3- تعمیر در محل فقط گزینه شرکت تولید کننده یا شرکت های طرف قرارداد هست که با تعریف بالا سازگاری ندارد.

در پایان، امیدوارم خریداران با نکته های بالا متوجه باشند که اینقدر ثروتمند نیستند که به دفعات پولشان را در جوی آب بریزند. و فروشندگان قبل از فروش، مشتری را خوب آگاه کنند.