اولین قدم در ارائه هر سرویس مبتنی بر لینوکس، نصب یک توزیع مناسب و پایدار از این سیستم عامل است.
توزیع CentOS یا Community ENTerprise Operating System یکی از پرکاربردترین توزیع‌ها در حوزه لینوکس‌های سروری است. در این نوشته سعی می‌کنیم مراحل نصب CentOS 6 را در حالت نصب حداقلی بررسی کنیم.
- با بوت شدن سیستم از مدیای نصب CentOS ( آخرین نسخه‌های این توزیع از سایت www.centos.org - The Community ENTerprise Operating System قابل دریافت است) چند گزینه قابل انتخاب است:
نصب و یا ارتقا سیستم موجود
- نصب در حالت گرافیک حداقل (برای سیستم‌هایی که در هنگام نصب به هر دلیلی قادر به استفاده از محیط گرافیکی لینوکس نیستند)
- بازیابی سیستم موجود
- بارگزاری از دیسک محلی (در واقع خروج از برنامه نصب و ادامه فرآیند معمول سیستم)
- اجرای برنامه تست حافظه اصلی سیستم
ما برای آغاز برنامه نصب‌کننده CentOS گزینه اول را انتخاب می‌کنیم.
- پس از بارگذاری برنامه نصب CentOS در حافظه، درمرحله اول امکان تست مدیای نصب وجود دارد. اگر از صحت دیسک نصب مطمئن هستید می‌توانید این مرحله را Skip کنید.
- در صورتی که مشکلی در استفاده از محیط گرافیکی نباشد از این مرحله وارد محیط گرافیکی اصلی نصب CenoOS می‌شویم. انتخاب زبان برنامه در هنگام نصب و نوع کیبورد (انتخاب پیش‌فرض انگلیسی است)، مراحل بعدی است.
- در صورتی که از دیسک‌های سخت خاص (نظیر iSCSI) استفاده می‌کنید در مرحله بعد می‌توانید تنظیمات مربوط را انتخاب کنید. در غیر این صورت گزینه پیش‌فرض را تغییر نداده و به مرحله بعد می‌رویم.
در این مرحله در صورتی که دیسک سخت شما قبلا فرمت نشده باشد پیغامی مبنی بر Initialize آن از سوی برنامه دریافت خواهید کرد.
- بخش بعدی به انجام تنظیمات مربوط به شبکه اختصاص دارد. ابتدا نام سیستم را مشخص می‌کنیم. در صورتی که درایور کارت شبکه سیستم در دیسک نصب موجود باشد (DVDهای نصب CentOS معمولا تعداد بیشتری از کارت‌های شبکه را پشتیبانی می‌کنند)، سایر تنظیمات شبکه نیز در این بخش امکان‌پذیر است. دکمه Configure Network را برای ورود به بخش تنظیمات شبکه کلیک می‌کنیم. در فرم Network Connection از بخش اتصالات کابلی (Wired) کارت شبکه مورد نظر خود را انتخاب می‌کنیم (معمولا کارت شبکه اول با نام System eth0) و بر روی دکمه Edit کلیک می‌کنیم. در فرم جدید و از بخش IPv4 Settings برای مقداردهی به پارامترهای شبکه نظیر IP، Subnet Mask و Gateway استفاده می‌کنیم. توجه داشته باشید که گزینه Connect automatically را در حالت انتخاب‌شده قرار می‌دهیم تا با هر بار شروع مجدد سیستم این اتصال برقرار شود. - در بخش بعد، تنظیمات مربوط به منطقه زمانی خود را انجام می‌دهیم.
- کلمه عبور کاربر مدیر (Root) سیستم در بخش بعد تعیین می‌شود. در صورتی که از کلمه عبور نه چندان مشکلی استفاده کنید برنامه، هشدار مناسبی به شما می‌دهد. اگرچه می‌توانید این هشدار را نادیده بگیرید اما قویا توصیه می‌شود برای سیستم‌هایی که عملیاتی هستند از کلمات عبور پیچیده استفاده کنید. - بخش بعد به انجام پارتیشن‌بندی دیسک سخت اختصاص دارد. در اینجا شما می‌توانید یکی از چند گزینه زیر را انتخاب کنید:
- استفاده از تمام فضای دیسک سخت برای انجام پارتیشن بندی پیشنهادی برنامه. توجه داشته باشید که در این حالت کل اطلاعات قبلی دیسک از بین می‌رود.
- جایگزینی پارتیشن‌های لینوکسی موجود. در این حالت تنها پارتیشن‌های لینوکسی حذف شده و پارتیشن‌بندی پیشنهادی بر روی فضای به وجود آمده اعمال می‌شود.
- کاهش اندازه پارتیشن‌های موجود برای ایجاد فضای لازم برای نصب CentOS.
- استفاده از بخش پارتیشن‌بندی نشده دیسک. این حالت مناسب‌ترین گزینه برای نصب همزمان با ویندوز (و یا سیستم عاملی دیگر) است.
- و بالاخره انجام پارتیشن‌بندی دستی.
- در صورتی که برای انجام دستی گزینه انتهایی را انتخاب کرده باشیم، صفحه مربوط به پارتیش‌بندی مرحله بعدی است. برای نصب حداقلی CentOS دو پارتیشن Ext4 و یک پارتیشن Swap نیاز داریم. برای این منظور پس ازحذف پارتیشن‌های اضافه با کلیک بر روی دکمه Create و انتخاب Standard Partition از فرم Create Storage، فرم ایجاد پارتیشن را تنظیم می‌کنیم. http://miniatel.com/blog/wp-content/...ct-storage.jpg
در این فرم برای ایجاد پارتیشن Swap، نوع فایل سیستم را Swap انتخاب می‌کنیم. پارتیشن Swap به نوعی حافظه مجازی محسوب می‌شود. در مورد سایز این پارتیشن پیشنهادات مختلفی برای هرچه بیشتر شدن کارایی سیستم با توجه به سایز حافظه اصلی وجود دارد. اما به طور کلی در صورتی که حافظه اصلی کمتر از ۲GB باشد بهتر است این پارتیشن به اندازه دو برابر حافظه اصلی و در غیر این صورت حداقل ۴GB فضا برای این پارتیشن در نظر گرفته شود. پس از ایجاد پارتیشن Swap دو پارتیشن با فایل سیستم Ext4 ایجاد می‌کنیم. یکی از این پارتیشن‌ها برای قراردادن کرنل لینوکس استفاده می‌شود. معمولا برای این پارتیشن حجم ۲۰۰MB کافی است. توجه داشته باشید که Mount Point این پارتیشن را /boot قرار دهید. بالاخره پارتیشن بعدی حجم باقیمانده از دیسک را می‌تواند در برداشته باشد.Mount Point این پارتیشن نیز ریشه) / ) سیستم خواهد بود.
در پایان نیاز به تایید انجام تغییرات بر روی دیسک و فرمت پارتیشن‌های جدید می‌باشد.
- فرم بعد مربوط به Boot Loader سیستم است. حالت پیش‌فرض را تایید می‌کنیم.
- به مرحله انتخاب بسته‌های نرم‌افزاری سیستم می‌رسیم. در این مرحله می‌توان با انتخاب هریک از حالت‌های تعیین شده، مجموعه‌ای از بسته‌های مورد نیاز خود را برای نصب انتخاب کنیم. در این حالت ما حالت حداقل را برای نصب انتخاب می‌کنیم. در این وضعیت می‌توانیم با انتخاب گزینه Customize Now کنترل بیشتری بر بسته‌هایی که برای نصب انتخاب شده‌اند داشته باشیم. در حالت حداقل اکثر بسته‌ها در حالت انتخاب نشده قرار دارند. مجموعه بسته نرم‌افزاری Base از بخش Base System را برای نصب انتخاب می‌کنیم. این مجموعه شامل بسته‌های پایه‌ای سیستم می‌باشد.
http://miniatel.com/blog/wp-content/...are-select.jpg
- با اتمام این مراحل، نصب CentOS آغاز می‌شود. پس از نصب و راه‌اندازی مجدد سیستم، می‌توانیم با کاربر root و کلمه کاربری که در زمان نصب تعیین کرده‌ایم به سیستم وارد شویم.
http://miniatel.com/blog/wp-content/...stallation.jpg
- یک پیشنهاد خوب انجام بروزرسانی سیستم پس از نصب آن است. می‌توانیم با دستور زیر از طریق برنامه مدیریت بسته‌های نرم‌افزاری CentOS، این کار را انجام دهیم.
root@Server ~]#yum Update
