خدا رو شکر اینترنت ملی به ما ربطی نداره ...

دوستان اینطور که بوش میاد اینترنت ملی فقط برای سازمانهای دولتی و اشخاص شرکتی هستش...

اینم متن کاملش:


وزیر ارتباطات از آغاز بکار شبکه ملی اطلاعات تا هفته آینده در کل کشور برای تمامی دستگاههای اجرایی خبر داد و گفت: حدود 42 هزار دستگاه دولتی تمامی ارتباطاتشان از شبکه اینترنت به شبکه ملی منتقل می‌شود.

رضا تقی پور در پاسخ به خبرنگار مهر با اشاره به جزئیات اجرای پروژه شبکه ملی اطلاعات و زمان بندی این پروژه که قرار بود در شهریورماه 91 انجام شود، گفت: هم اکنون تفکیک شبکه اینترنت از شبکه ملی اطلاعات برای دستگاههای دولتی در 29 استان انجام شده است.
وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات گفت: این پروژه تا هفته دیگر در کل کشور و در تمامی مراکز سوئیچ استانی یعنی 31 استان عملیاتی و طی مراسمی پرده برداری می شود.

وی نصب تجهیزات و جداسازی را از جمله دلایل تاخیر اندک به وجود آمده در این طرح عنوان کرد و به مهر گفت: کلیات اجرای این پروژه به تمامی دستگاهها ابلاغ و به صورت عملیاتی نیز با تمامی وزارتخانه ها مسائل مربوطه مطرح شده است.

تقی پور افزود: براین اساس ارتباط حدود 42 هزار دستگاه دولتی از شبکه اینترنت به شبکه ملی اطلاعات منتقل خواهد شد.

وزیر ارتباطات با اشاره به تبلیغات برخی شرکتهای اینترنتی در زمینه فروش اینترنت ملی یک مگابیتی با قیمت 7500 تومان به شهروندان هشدار داد: عرضه پهنای باند شبکه ملی اطلاعات در این مرحله هنوز برای مردم آغاز نشده است و ارائه پهنای باند به مردم و شخصیتهای حقیقی شرایط دیگری را نیاز دارد که در زمان نهایی شدن، اعلام عمومی خواهد شد.

وی به کاربران هشدار داد: فریب این تبلیغات را نخورند و دقت کنند که این اطلاعات از چه مراجعی اعلام می‌شود.

رضا تقی پور در حاشیه نشست هم‌اندیشی و راهبردی طرح ملی خرید اعتباری (میزان) در مرکز همایش‌های بین المللی سازمان صدا و سیما،در پاسخ به خبر نگار اقتصادی فارس در خصوص شبکه اینترنت ملی گفت: “طبق برنامه ریزی زمان‌بندی شده چارچوب کلی این شبکه تعیین شده است و طراحی مفهومی آن نیز به پایان رسیده است.”

وی ادامه داد: اجرای جزئی این شبکه نیز در شهریور ماه سال گذشته صورت گرفت همچنین در حال حاضر بسیاری از دستگاه‌های دولتی برای برقراری ارتباط بین دفاتر خود از اینترنت ملی استفاده می‌کنند و همچنین برخی از مدارس نیز از اینترنت ملی استفاده می‌کنند.

وی افزاود تاکنون به کاربران خانگی اینترنت ملی ارائه نمی‌شد و شاید به این دلیل برای مردم ملموس نبوده است اما از ابتدای شهریور امسال اینترنت ملی جایگزین شبکه اینترنت جهانی خواهد شد.

وی در ادامه گفت، هم‌اکنون متقاضیان اینترنت ملی (اینترانت کشوری) می‌توانند برای اخذ این سرویس به مخابرات‌ استانی مراجعه نمایند.

وزیر ارتباطات در ادامه تأکید کرد: از شهریور سال جاری نیز شرکت‌های ارائه دهند سرویس‌های اینترنت تنها می‌توانند اینترنت ملی یا همان اینترانت کشوری را ارائه دهند.

به گفته وی این شبکه طبق پیش بینی‌ها ظرف دو یا سه سال آینده به شکل مطلوب خواهد رسید.

تقی پور افزود: با اجرای این شبکه اینترنت و سرویس‌های متنوع اینترنتی ارزان قیمت در اختیار مردم قرار می‌گیرد. همچنین مباحثی چون امنیت و حفظ اطلاعات در درون کشور نیز با اجرای اینترنت ملی تحقق می‌یابد.

وی پایدار کردن شبکه اینترنت ملی و استفاده از اطلاعات ذخیره شده در آینده را از دیگر مزیت‌های آن دانست.

شهرام شریف - آیا هدف نهایی اینترنت ملی قطع اینترنت جهانی است؟
این اصلی‌ترین و مهم‌ترین پرسش همه کسانی است که با اینترنت سر و کار دارند. پرسشی که همزمانی اعلام راه‌اندازی این شبکه از ابتدای هفته و مسدود شدن جی‌میل و گوگل در اواسط هفته بیش از پیش مطرح شده است.

اما برای یافتن پاسخ به این پرسش شاید مناسب است که میزان وابستگی دولت به اینترنت را مورد بررسی قرار دهیم. جایی که اجرای پروژه‌های عظیمی چون کارت هوشمند سوخت یا پرداخت یارانه عملا بدون اینترنت ممکن نمی‌شد یا با دشواری و هزینه‌های کلان قابلیت اجرایی می‌یافت.

تنها طی این ده سال بخش قابل‌توجهی از نهادهای دولتی سرمایه‌گذاری گسترده‌ای را روی بستر اینترنت انجام داده‌اند.
این سرمایه‌گذاری هم شامل روبنا (سایت‌ها و وب سرویس‌های عمومی) و هم شامل بسترهای داخلی و زیربنایی(اتصالات شبکه‌های داخلی بر بستر وب) می‌شود و به این اضافه کنید سرمایه‌گذاری روی شبکه‌های گسترده ارتباطی، اتصالات و شبکه‌های عظیم فیبر نوری، ساخت و توسعه سوئیچ‌های اتصال اینترنتی و بالاخره سرمایه عظیم بخش خصوصی در ایجاد و گسترش شرکت‌های خدمات‌دهنده اینترنتی.

اینترنت در ایران امروز از شبکه‌ بانکی تا بازار سهام امتداد یافته حالا چرخ‌دنده‌های اینترنت جهانی را با محورهای اقتصادی کشور چنان درگیر کرده که جداسازی یا قطع آن اگر نه غیر‌ممکن، بسیار دشوار باشد.

به جز این خود دولت با در اختیار گرفتن اینترنت، فروش امتیازهای متعدد توزیع آن و مابه‌التفاوت ناشی از خرید و فروش پهنای باند به درآمد قابل توجهی دست پیدا کرده که دست کشیدن از آن راحت نیست.

همه این موارد به همراه تاکیدهای مکرر مسئولان دولتی بر مصون ماندن اینترنت در عین توسعه شبکه ملی اطلاعات (اینترنت ملی) این باور را ایجاد می‌کند که همزمانی ایجاد شبکه ملی اطلاعات با قطع اینترنت مصادف نیست؛ چراکه اینترنت ملی فعلا چیزی جز یک آدرس دهی ساده آی‌پی‌های داخلی و چند دستورالعمل بیش نیست. حتی مراجعه به محتوای ارائه شده از سوی مسئولان نیز نشان می‌دهد صحبت از شبکه ملی اطلاعات عمدتا در بحث‌های تئوریک و مفاهیم معنا پیدا می‌کند و به خصوص در فاز اول آن (که همین روزها اجرایی شده است) صرفا بخش‌های دولتی باید امکان اتصال به این شبکه را فراهم کنند و این حتی به معنی قطع ارتباط این بخش‌ها از اینترنت هم نیست.

واقعیت شاید این باشد که حتی خود مسئولان مطرح‌کننده اینترنت ملی نیز تعریف دقیق و جامعی از اینترنت ملی ندارند.
نگاهی به صحبت‌های آنان نشان می‌دهد تصویر دقیقی از این شبکه در ذهن مسئولان وجود ندارد و از ابتدای مطرح شدن این موضوع تا به امروز انواع و اقسام تعریف‌ها برای این شبکه منتشر شده است.

شاید یکی از دلایل تمرکز مسئولان بر موضوع اینترنت ملی این باشد که توسعه اینترنت در بخش‌های دیگر عملا طی این سال‌ها با وقفه و حتی عقبگرد همراه بوده است.
نگاهی به ضریب نفوذ اینترنت ۱۴ درصدی ایران (بر اساس آمارگیری مرکز آمار) نشان‌دهنده عقب ماندگی کشورمان در توسعه اینترنت و به خصوص اینترنت پرسرعت در سال‌های اخیر بوده است.
در چنین شرایطی صحبت از شبکه‌ای مبهم و اهدافی بزرگ در آینده به مراتب راحت‌تر از سخن گفتن از توسعه نیافتگی پهنای باند و یافتن دلیل برای پوشاندن ضعف ضریب نفوذ است.

به رغم همه این صحبت‌ها موضوع اینترنت ملی یا شبکه ملی اطلاعات فعلا روی پله نخست خود است و انتهای آن (پایان برنامه پنجم توسعه) از این نقطه چندان واضح نیست. به‌خصوص که مسدود شدن سرویس‌های پرکاربردی چون گوگل نشان می‌دهد هیچ پیش‌بینی دقیقی از آینده نمی‌توان ارائه داد و هیچ پاسخ دقیقی به پرسش نخست ما نیز.

بچه ها همه بیاید برای خودمون فاتحه بخونیم