خط فرمان در لینوکس

در کامپیوترهای لینوکسی ، خط فرمان روشی پرقدرت برای ارتباط با کامپیوتر است. به جای استفاده از ماوس، تنها کافی است دستورات را در پوسته بنویسیم. (پوسته پنجره ای ساده است که در آن می توان دستورات را وارد کرد.)
برای مثال، به جای کلیک روی مرورگر فایل ها، می توان دستور ls را تایپ کرد تا محتوای دایرکتوری مورد نظر نشان داده شود. پوسته های مختلفی برای لینوکس طراحی شده است. پوسته اصلی با نام sh یا bourne shell می شناسند. استیفن بورن در آزمایشگاه های بل این پوسته راطراحی کرد. این پوسته امروزه هم استفاده می شود و می توان آن را در دایرکتوری /bin پیدا کرد.
پوسته c یا csh در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی به وجود آمد و زبان متفاوتی با sh دارد. بسیاری از دستورات csh در sh کار نمی کند.
پوسته csh برای خوره های لینوکس و یونیکسی ایجاد شد که به زبان c برنامه نویسی می کردند و به دنبال پوسته ای بودند که ساختار زبانی مشابه داشته باشد. بدین ترتیب csh متولد شد. و این دو پوسته در سرزمینلینوکس به خوبی حکم رانی می کردند.
از آنجایی که در لینوکس همواره گزینه برای انتخاب وجود دارد، پوسته دیگری به میدان وارد شد.
پوسته tcsh علاوه بر اینکه با csh همخوان بود، قابلیت های جالب دیگری از جمله اصلاح املایی عبارات، زمان بندی برای اجرای یک دستور و ویرایش خط فرمان بود. با وجود آنکه قابلیت های tcsh خیلی جالب بود، اما با استقبال بالا مواجه نشد.
پوسته korn که توسط دیوید کورن ساخته شده بود، با پوسته sh همخوانی دارد و به چندتایی قابلیت از پوسته c نیز مجهز است. در برخی از توزیع ها، این پوسته به صورت پیش فرض فعال است.
پوسته (bash (bourne again shell را بنیاد نرم افزارهای آزاد و پروژه گنو توسعه دادند. بش کاملا با sh همخوان است و بسیاری از قابلیت های csh را دارد. بش در بسیاری از توزیع ها به صورت پیش فرض عرضه می شود.
پوسته z، توسط پاول فاستاد توسعه داده شده است. این پوسته بسیار در میان کاربران لینوکسی محبوبشده است. شباهت دستوری و تابعی این پوسته به ksh و sh است و کمابیش با csh همخوان است.
اوبونتو، محبوب ترین توزیع لینوکسی از بش استفاده می کند. نکته جالب اینجاست که شما می توانید از هر پوسته ای که تمایل دارید و پاسخگوی بهتری به نیازهای شماست را انتخاب کنید.