-
۴G چیست؟
نوشته شده توسط رضا مقدری در تاریخ ۲ آذر ۱۳۸۹ این روزها صبحت‌های زیادی پیرامون شبکه‌های بی‌سیم ۴G می‌شنویم. بد نیست بدانید این نوع سرویس دهی در کشور پیشرفته‌ای مثل ایالات متحده آمریکا نیز شیوه‌ی نوپا و جوانی است، تنها نزدیک به دو سه هفته است که کمپانی‌های Sprint و Verizon در این کشور سرویس ۴G خود را ارائه نموده‌اند و گمانه زنی‌هایی نیز انجام شده است که شاید T-Mobile نیز تمایل داشته باشد وارد این عرصه شود.
اما برای کاربران و مشتریان تفاوت عمده در ۴G تماماً در سرعت دسترسی به اینترنت است، لذا اگر کاربری به سرعت اینترنت بر روی موبایل یا مودمش اهمیتی نمی‌دهد، طبیعتا احتیاجی به ۴G ندارد. وقتی صبحت از ۴G می‌نمائیم G مخفف Generation یا نسلی از تکنولوژی شبکه‌های بی‌سیم است، در هر کدام از این نسل‌ها سرعت دسترسی به اینترنت به صورت چشمگیری افزایش یافته است و البته سرویس ارائه شده در هر نسل سر سازگاری با نسل قبلی را ندارد و برای استفاده از آن بایستی گوشی و ابزارهای خود را ارتقا دهید و سرویس دهند‌ه‌ها نیز میبا‌یستی سخت‌افزارهای جدیدی را نصب نمایند.
نسل اول یا اولین G شبکه‌های آنالوگ سلولی بودند. در نسل دوم یا ۲G هر چند شبکه‌ها دیجیتال شد ولی کماکان سرعت پائین بود، بسیاری از گوشی‌هایی که کماکان در بازار هستند هنوز از تکنولوژی ۲G پشتیبانی به عمل می‌آورند در این شبکه‌ها سرعت دسترسی به اینترنت در رنجی بین ۹٫۶ کیلوبیت بر ثانیه تا ۲۰۰ کیلوبیت برثانیه است. در شبکه‌های ۳G حداقل سرعت از ۳۸۴ کیلوبیت بر ثانیه شروع می‌شود ولی در مورد حداکثرش کمی صبر کنید تا به آن برسیم.
سیستم‌های ۴G از قبیل وایمکس و LTE مدعی ارائهء سرعت واقعی ۵ مگابیت بر ثانیه یا قدری بیشتر هستند، چیزی شبیه آنچه می‌شود بر روی کابل در خانه به آن دسترسی داشت. اما نسخه‌های اخیر این تکنولوژی وعدهء سرعتی صدها مگابیت سریعتر از هر اینترنت خانگی را می‌دهد. علاوه بر این شبکه‌های ۴G قادر هستند شیوه صدا بر روی پروتکل اینترنت یا همان به اختصار VOIP را جایگزین سیستم قدیمی مدارگزینی تماس‌های صوتی نمایند.
از دیدگاه دیگر در آینده نزدیک تکنولوژی ۴G می‌تواند دسترسی به اینترنت را در گجت‌هایی مثل دوربین‌های دیجیتال، ابزارهای بازی و یا مثلا قاب‌های دیجیتال را تبدیل به یک امر عادی نماید. بخش پیچیده داستان ما در اینجاست که سرویس دهنده‌هایی مثل AT&T یا T-Mobile در حال نصب تکنولوژی‌های ۳G جدیدی هستند که از برخی از تکنولوژی‌های ابتدایی ۴G سریعترند. فرض مثال HSPA+ کاملا بر مبنای تکنولوژی ۳G است و در اصل یک ارتقای نرم‌افزاری بر روی اینگونه شبکه‌ها محسوب می‌شود اما سرعتش به شکل حیرت‌آوری زیاد است. سرویس ارائه شده بدین شکل توسط T-Mobile به سرعت واقعی حدود ۷ مگابیت بر ثانیه می‌رسد و این سرویس دهنده معتقد است ظرف چند سال آینده این سرعت را می‌تواند ۴ برابر کند (البته ۷ مگابیت در ثانیه سرعتی است که کاربران در عالم واقعیت تجربه می‌کنند چون سرویسی که این کمپانی ارائه می‌کند ۲۱ مگابیت بر ثانیه است)، لذا T-Mobile هنوز به سمت ۴G نرفته است هر چند شاید در آینده نزدیک تغییر رویه بدهد.
اما ۴G تنها سریعتر از ۳G نیست از آنجایی که ۴G ظرفیتهای بسیار بالاتری از ۳G دارا است، ارائه دهندگان این سرویس محدودیتی برای میزان استفاده کاربران از پهنای باند در یک بازه زمانی مشخص مثلا یک ماه در نظر نمی‌گیرند (البته فعلاً) چیزی که در شبکه‌های ۳G مرسوم است. لذا همین امر ۴G را به عنوان جایگزینی مناسب برای اینترنت خانگی بر مبنای کابل معرفی می‌کند و در همین زمینه سرویس دهندگانی همچون Clearwire شروع به فروش سرویس‌های وایمکس ۴G به کاربران خانگی نموده‌اند. هر چند شاید فعلا در ظاهر از نظر سرعت دسترسی به اینترنت شبکه‌های ۴G با ۳G برابری کنند اما در آیندهء نزدیک این شبکه‌ها چه از نظر سرعت و چه از نظر محدودیت‌های فعلی توان پیشی گرفتن از نسل پیشین خود را دارند و فعلا در ابتدای راه هستند.
مودم‌های بسیاری برای دسترسی به اینترنت به شیوهء ۴G ارائه شده است اما تعداد گوشی‌هایی که از ۴G پشتیبانی می‌کنند نیز هنوز اندک است هر چند HTC EVO 4G یا مثلا Samsung Epic 4G فعلا جز گزینه‌های محبوب کاربران هستند.
