h.rezazadeh
May 17th, 2016, 15:00
این مدل بر پایه شبکه‌های کامپیوتری همچون اینترنت بوده که الگویی تازه برای عرضه، مصرف و تحویل خدمات رایانشی (شامل زیرساخت، نرم‌افزار، بستر، و سایر منابع رایانشی) با به کارگیری شبکه ارائه می نماید. دقت داشته باشید که رایانش ابری از ترکیب دو کلمه رایانش و ابر تشکیل شده است.
در اینجا ابر، استعاره از شبکه(ای) از شبکه‌های وسیع مانند اینترنت بوده که کاربر معمولی از پشت صحنه و آنچه در پی آن اتفاق می‌افتد اطلاع دقیقی ندارد. دلیل تشبیه اینترنت به ابر در این است که اینترنت همچون ابر جزئیات فنی‌اش را از دید کاربران پنهان می‌سازد و لایه‌ای از انتزاع را بین این جزئیات فنی و کاربران به وجود می‌آورد. به عنوان مثالی ساده، آنچه یک ارائه‌دهندهٔ خدمات نرم‌افزاری رایانش ابری ارائه می نماید، برنامه‌های کاربردی تجاری آنلاینی هستند که از طریق مرورگر وب (یا نرم‌افزارهای دیگر) در اختیار کاربران خود قرار می دهد. نرم‌افزارهای کاربردی و اطلاعات، روی سرورها ذخیره می‌گردند و براساس تقاضا در اختیار کاربران قرار می‌گیرند، جزئیات از دید کاربر مخفی مانده و کاربران نیازی به آشنایی یا کنترل در رابطه با فناوری زیرساخت ابری که از آن استفاده می نمایند نخواهند داشت.
کلمه " Computing" نیز به معنی "رایانش" و در بعضی متون "محاسبات و پردازش" ترجمه می گردد. ( محاسبات و پردازش معادل کاملی از این کلمه نمی باشد) رایانش ابری راهکارهایی برای ارایه خدمات فناوری اطلاعات به شیوه های مشابه با صنایع همگانی مانندآب، برق، تلفن و ... پیشنهاد می نماید. این بدین معنی است که دسترسی به منابع فناوری اطلاعات در زمان تقاضا و بر اساس میزان تقاضای کاربر به گونه‌ای انعطاف‌پذیر و مقیاس‌پذیر از طریق اینترنت به کاربر تحویل داده می‌شود.
با پیشرفت روز افزون فناوری اطلاعات، نیاز به انجام عملیات های محاسباتی در هر زمان و مکان بیشتر شده و همچنین ضروریست تا افراد بتوانند بدون داشتن سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای گران، این عملیات ها را از طریق خدماتی انجام دهند لذا مشخصاً رایانش ابری تنها پاسخ فناوری به این نیازها خواهد بود.
رایانش ابری مدلی است برای فراهم آوردن دسترسی آسان بر اساس تقاضا از طریق شبکه به مجموعه‌ای از منابع رایانشی قابل تغییر و پیکربندی (مانند: سرورها، شبکه‌ها، فضای ذخیره‌سازی، برنامه‌های کاربردی و سرویس‌ها) این دسترسی باید به گونه ای باشد که با کمترین نیاز به مدیریت منابع و یا نیاز به دخالت مستقیم فراهم‌کننده سرویس، به سرعت فراهم شده یا آزاد گردد.
به طور کلی مشتریان رایانش ابری مالک زیر ساخت فیزیکی آن نمی باشند، بلکه برای اجتناب از صرف هزینه های گزاف مرتبط، نسبت به اجاره آن از عرضه کنندگان سرویس های ابری ( مانند شرکت پارس نافع ) اقدام می نمایند. کاربران منابع را در قالب سرویس مصرف کرده و تنها بهای منابعی که از آن استفاده می نمایند را می‌پردازند.
منبع سایت پارس نافع :
https://www.parsnafe.com/knowledgebase.php?action=displayarticle&id=50
در اینجا ابر، استعاره از شبکه(ای) از شبکه‌های وسیع مانند اینترنت بوده که کاربر معمولی از پشت صحنه و آنچه در پی آن اتفاق می‌افتد اطلاع دقیقی ندارد. دلیل تشبیه اینترنت به ابر در این است که اینترنت همچون ابر جزئیات فنی‌اش را از دید کاربران پنهان می‌سازد و لایه‌ای از انتزاع را بین این جزئیات فنی و کاربران به وجود می‌آورد. به عنوان مثالی ساده، آنچه یک ارائه‌دهندهٔ خدمات نرم‌افزاری رایانش ابری ارائه می نماید، برنامه‌های کاربردی تجاری آنلاینی هستند که از طریق مرورگر وب (یا نرم‌افزارهای دیگر) در اختیار کاربران خود قرار می دهد. نرم‌افزارهای کاربردی و اطلاعات، روی سرورها ذخیره می‌گردند و براساس تقاضا در اختیار کاربران قرار می‌گیرند، جزئیات از دید کاربر مخفی مانده و کاربران نیازی به آشنایی یا کنترل در رابطه با فناوری زیرساخت ابری که از آن استفاده می نمایند نخواهند داشت.
کلمه " Computing" نیز به معنی "رایانش" و در بعضی متون "محاسبات و پردازش" ترجمه می گردد. ( محاسبات و پردازش معادل کاملی از این کلمه نمی باشد) رایانش ابری راهکارهایی برای ارایه خدمات فناوری اطلاعات به شیوه های مشابه با صنایع همگانی مانندآب، برق، تلفن و ... پیشنهاد می نماید. این بدین معنی است که دسترسی به منابع فناوری اطلاعات در زمان تقاضا و بر اساس میزان تقاضای کاربر به گونه‌ای انعطاف‌پذیر و مقیاس‌پذیر از طریق اینترنت به کاربر تحویل داده می‌شود.
با پیشرفت روز افزون فناوری اطلاعات، نیاز به انجام عملیات های محاسباتی در هر زمان و مکان بیشتر شده و همچنین ضروریست تا افراد بتوانند بدون داشتن سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای گران، این عملیات ها را از طریق خدماتی انجام دهند لذا مشخصاً رایانش ابری تنها پاسخ فناوری به این نیازها خواهد بود.
رایانش ابری مدلی است برای فراهم آوردن دسترسی آسان بر اساس تقاضا از طریق شبکه به مجموعه‌ای از منابع رایانشی قابل تغییر و پیکربندی (مانند: سرورها، شبکه‌ها، فضای ذخیره‌سازی، برنامه‌های کاربردی و سرویس‌ها) این دسترسی باید به گونه ای باشد که با کمترین نیاز به مدیریت منابع و یا نیاز به دخالت مستقیم فراهم‌کننده سرویس، به سرعت فراهم شده یا آزاد گردد.
به طور کلی مشتریان رایانش ابری مالک زیر ساخت فیزیکی آن نمی باشند، بلکه برای اجتناب از صرف هزینه های گزاف مرتبط، نسبت به اجاره آن از عرضه کنندگان سرویس های ابری ( مانند شرکت پارس نافع ) اقدام می نمایند. کاربران منابع را در قالب سرویس مصرف کرده و تنها بهای منابعی که از آن استفاده می نمایند را می‌پردازند.
منبع سایت پارس نافع :
https://www.parsnafe.com/knowledgebase.php?action=displayarticle&id=50