Z-Wave wireless communication design logo on white background. Vector illustration IoT home automation design.
معرفی شبکه Z-Wave :
در اینترنت اشیا پروتکل ها و فناوری های بسیار زیادی وجود دارند. هر کدام از آنها دارای معایب و مزایای مخصوص به خود هستند. یکی از این فناوری ها، فناوری Z-Wave است. Z-Wave یک فناوری ارتباطی کم مصرف است که بر پایه شبکه مش ساخته شده است.
یکی از مهم ترین ویژگی هایی که تمام عناصر یک شبکه اینترنت اشیا باید داشته باشند مصرف کم انرژی است.
یکی از دلایلی که پروتکل Z-Wave نسبتا در اینترنت اشیا موفق بوده همین کم مصرف بودن آن است.
در این نوع شبکه یک یا چند کنترل گر وظیفه مسیریابی و تامین امنیت شبکه را بر عهده دارند. یکی دیگر از ویژگی های Z-Wave قدرت بالای سیگنال های این شبکه است. به صورتی که در این شبکه هر دستگاه می تواند در محیط های سرپوشیده و مکان هایی که موانعی مانند دیوار در آن جا قرار دارد به راحتی سیگنال های خود را دریافت یا انتقال دهد. مشخصات کلی یک شبکه Z-Wave:
پهنای باند برای شبکه های این فناوری چیزی حدود 40kbit/s تا 9,600bit/s است. این فناوری از مدولاسیون GFSK برای شبکه های خود استفاده می کند. این شبکه با استفاده از دستگاه هایی که دارد می تواند یک محدوده 30 متری را تحت پوشش خود قرار دهد. همچنین باند فرکانسی این فناوری 900 مگاهرتز می باشد. مصرف انرژی در فناوری Z-Wave چیزی برابر با 1mW ثانیه می باشد که مصرف پایینی محسوب می شود. عناصر شبکه Z-Wave:
کنترلگر: در یک شبکه Z-Wave یک یا چند کنترلگر وظیفه مسیریابی و محاسبه مسیر های هر گره را دارد. کنترلگر های اولیه و ثانویه ایستا از معروف ترین و رایج ترین کنترلگر های فناوری Z-Wave هستند.
گره های slave: گره های فرعی جز گره هایی هستند که حاوی جدول مسیریابی نبوده اما ممکن است شامل نقشه های شبکه باشند. شناسه شبکه: در فناوری Z-Wave برای تفکیک شبکه از یکدیگر از یک شناسه خاص به نام شناسه شبکه یا Home ID استفاده می کنند. شناسه شبکه یک کد 32 بیتی است که توسط کنترل گر اولیه تولید می شود.