نمایش نسخه قابل چاپ
با سلام.
امروز جست و جو کردم و بهترین آموزش که تست کردم خوب جواب داد رو پیدا کردم و تقدیم شما عزیزان میکنم.
منبع این آموزش ها سایت hostingterms.com است.
البته در اواخر تایپیک سعی میکنم از تجربیات خودم استفاده کنم و چیزهایی رو اضافه کنم.
با ما همراه باشید.
مقدمه
PLESK یک کنترل پنل مجتمع و قدرتمند محصول شرکت SWsoft برای مدیریت امکانات سرورهای اینترنتی می باشد که بر روی هر دو نوع هاستینگ بر پایه ویندوز و لینوکس قابل نصب بوده و دارای محیطی کاملا دوستانه و آسان برای مدیریت منابع سرور و تخصیص آنها می باشد. در این سلسله مقالات به نحوه کارکردن با این کنترل پنل پرداخته می شود.
این نرم افزار که توسط فراهم کنندگان باسابقه سرویس های اینترنتی نیز مورد استفاده قرار می گیرد برای مدیریت بر هاستینگ های اختصاصی، اشتراکی و مجازی دارای امکاناتی کاربردی و محیطی دوستانه است. فراهم کنندگان سرویس های هاستینگ حرفه ای Hosting Service Providers - HSP نیز با استفاده از ابزارهای موجود در این نرم افزار می توانند توسعه آسان و سریعی در مورد سرورهای لینوکسی به اجرا بگذارند. تعداد زیادی از عملیات موجود در این کنترل پنل می تواند به صورت اتوماتیک برنامه ریزی شده و اجرا گردد که باعث صرفه جویی در هزینه های اجرایی و مدیریت بر سرور شده ، سودبخشی و رضایت مشتری را نیز به همراه خواهد داشت. بنابراین، هاستینگ هایی از نوع Dedicated hosting ، Shared hosting ، VPS و Reselling hosting می توانند از امکانات این نرم افزار به خوبی استفاده نمایند.
چهار نوع سطح دسترسی یا ورود به سیستم در پلسک وجود دارد:
- Administrator : مدیر یا بالاترین سطح دسترسی به سیستم که امکان ایجاد و مدیریت بر تمام گزینه های هاستینگ را فراهم می کند. سرورهای چندگانه می توانند به طور مرکزی و از طریق این نوع سطح دسترسی کنترل شوند.
- Client / Reseller : سطح دوم دسترسی به سیستم که امکان ایجاد و مدیریت بر دامنه یا گروه های دامنه را فرام می کند.
- Domain Owner : سطح سوم دسترسی به سیستم که با امکاناتی معین شده و از پیش تعریف شده توسط سطوح بالاتر می تواند بر یک دامنه کنترل داشته باشد.
- Mail User : سطح چهارم دسترسی به سیستم که امکان مدیریت بر تمام گزینه های ایمیل مانند تغییر رمزعبور، تنظیم آنتی ویروس یا $$$$$های SPAM و غیره را فراهم می نماید.
بنابراین، امکان کنترل مستقیم تمام امکانات سرور یا صدور مجوزهای نمایندگی Delegate permissions برای سطوح پایین تر وجود دارد. مثلا از طریق مجوزهای مربوط به Domain Owner ، صاحب یک دامنه می تواند موارد زیر را تحت پوشش داشته باشد.
- تغییر پسوردهای ورود به کنترل پنل، اف تی پی و سرویس ایمیل.
- ایجاد و میزبانی یک یا چند وب سایت برای خود یا دیگران.
- ایجاد و مدیریت بر دیتابیس و برخی نرم افزارهای کاربردی.
- سفارش و نصب گواهی نامه های SSL برای ایجاد ارتباط امن اینترنتی. (فقط برای وب سایت هایی که دارای یک آدرس آی پی اختصاصی Dedicated IP Address باشند و نه یک آدرس آی پی اشتراکی میان چند سایت)
- ایجاد و مدیریت بر نام های زیردامنه (Subdomain).
- حمایت از بخش هایی از آدرس های وب با استفاده از ایجاد رمزعبور.
- اختصاصی کردن سیستم گزارش خطاهای سرور.
- پشتیبان گرفتن از یک سایت وب و دیتابیس های موجود یا بازگرداندن آنها.
- تنظیم برنامه های زمانبندی شده Schedule برای ایجاد پشتیبان.
- ایجاد ومدیریت بر آدرس های دریافت ایمیل و تنظیمات حفاظتی مربوط به آن.
- مشاهده آمار مصرف موجودی منابع هاستینگ و دریافت گزارش از طریق ایمیل.
- مشاهده فایل ها و پوشه ها و مدیریت بر آنها از طریق FTP و File Manager و سایر امکانات.
امکانات بالا بسته به رتبه خریداری شده هاستینگ می تواند محدود یا گسترده باشد. در ادامه به بررسی قابلیتهای مدیریتی کنترل پنل برای سطوح مختلف پرداخته می شود.
ورود به سیستم
آموزش های ارائه شده کار با کنترل پنل PLESK مربوط به نسخه 8.3 ویندوزی این نرم افزار است. با این حال مفاهیم مشترک فراوانی میان نسخه های مختلف یا نسخه ویندوزی و یونیکس وجود دارد. در این سلسله مقالات ابتدا با ساده ترین مفاهیم کار با کنترل پنل آشنا می شویم و بتدریج به سمت نکات کاربردی تر پیش می رویم. در این مقاله به بررسی ورود به کنترل پنل و درخواست برای رمزعبور فراموش شده پرداخته شده است.
برای ورود به کنترل پنل پلسک باید مراحل زیر را طی نمود:
- آدرس ورود به کنترل پنل را در نوار آدرس مرورگرتان بنویسید. مثلا https://your-domain.com:8443 و بجای your-domain نام دامنه ای را که برای سایت خود به ثبت رسانده اید تایپ کنید.
- در صفحه ای که باز می شود، نام کاربری و رمزعبوری که فراهم کننده هاستینگ در اختیار شما قرار داده به ترتیب در کادرهای login و password وارد کنید.
- اگر برای نخستین بار است که به کنترل پنل خود وارد می شوید، زبان مورد استفاده برای نمایش محتویات کنترل پنل را از منوی interface language انتخاب کنید. اگر پیش از این، زبان مورد استفاده کنترل پنل را انتخاب کرده و تنظیمات مربوط به آن را ذخیره نموده اید این بار هنگام ورود عبارت user default را در منوی زبان به حالت خود بگذارید.
- اکنون برای ورود بر روی login کلیک نمایید.
توجه برای فروشندگان مجدد هاستینگ (Hosting resellers) : مشتریان شما برای ورود به کنترل پنل خودشان باید نام دامنه خود را به عنوان نام کاربری در کادر login تایپ نمایند. مثلا my-domain.com
فراموش کردن رمزعبور
هنگام ورود به کنترل پنل روی لینک Forgot your password? کلیک کرده و درصفحه ای که باز می شود نام کاربری و ایمیل خود را به ترتیب در کادرهای login و e-mail وارد کرده و روی دکمه ok کلیک کنید. رمز عبور شما به آدرس ایمیلتان ارسال می شود.
نماهای متفاوت کنترل پنل
صفحه ورود به کنترل پنل می تواند در حالت standard view، یک نمای ساده desktop view یا ترکیبی از این دو حالت باز شود. نمای اول یا نمای استاندارد به عنوان حالت پیشفرض و متداول کنترل پنل به دو بخش تقسیم می شود. بخش هدایت navigation در سمت چپ و بخش اصلی که عملیات کنترل از طریق آن انجام می شود در سمت راست قرار دارد. نمای استاندارد می تواند آمار مصرف منابع سایت site statistics را به نمایش گذاشته و نیز شامل لینک هایی است که تمام عملیاتی که معمولا به آنها نیاز دارید را در اختیار شما قرار می دهد.
در ادامه به بررسی گزینه های موجود در این دو نما پرداخته می شود.
__________________
ابزارهای کنترل پنل
آموزش های ارائه شده کار با کنترل پنل PLESK مربوط به نسخه 8.3 ویندوزی این نرم افزار است. همچنین تاکید بیشتری بر مفاهیم مورد نیاز یک کاربر از نوع Client/Reseller شده است. با این حال طوری ارائه خواهند شد که برای استفاده یک کاربر معمولی یا User نیز مناسب باشند. در این مقاله به بررسی گزینه های موجود در نمای Desktop و Standard پرداخته شده است.
گزینه های موجود در نمای رومیزی
نمای رومیزی دراصل دارای سه بخش است :
Tools : این گروه شامل لینک هایی برای اجرای انواع عملیات کنترل پنل است. شما می توانید به راحتی این لینک ها را حذف کرده یا اضافه نمایید.
Statics : این بخش شامل آمار مصرف منابع موجودی هاستینگ مانند تعداد دومین ها در حساب شما، مصرف ماهیانه ظرفیت هارددیسک و پهنای باند و تعداد صندوق های دریافت ایمیل در دومین های میزبانی شده شما.
Favorites : این گروه شامل چهار لینک میانبر می باشد که به ترتیب نوع در چهار برگه مرتب شده اند: برگه Domains که لینک های میانبر به سمت دومین های مورد علاقه شما را نشان می دهد. برگه Mail Accounts که لینک های میانبر به سمت اکانت های ایمیل مورد علاقه شما را نشان می دهد. برگه Shortcuts که سایر لینک های میانبر که مربوط به دومین یا اکانت های ایمیل نباشد را نشان می دهد. برگه Recent که آخرین ده صفحه ای از کنترل پنل را که با آن کار کرده اید نشان می دهد. گروه Favorites همچنین یک ابزار جستجو برای پیداکردن دومین ها و اکانت های ایمیل فراهم کرده است. برای استفاده از این ابزار کافی است ضابطه یا شرط جستجو (search criteria) را شامل ترکیبی از انواع کاراکترها نوشته و روی دکمه Search کلیک کنید. این جستجو حساس به کوچک و بزرگی حروف (case insensitive) است.
استفاده از ویزارد
ابزارهای جادویی یا همان ویزاردها، انتخاب هایی در نمای رومیزی هستند که به وسیله آنها می توانید کارهای موردنظر خود را به انجام برسانید. هر ویزارد شامل یک سری از صفحات متوالی است و هر صفحه نیز دارای دستورالعمل هایی است که شما را برای انجام عمل مورد نظرتان راهنمایی می کند.
گزینه های موجود در نمای استاندارد
صفحه هدایت در سمت چپ واقع شده است و دسترسی به گزینه های مدیریتی زیر را فراهم می کند.
Home : از طریق این گزینه می توانید تنظیمات مربوط به حساب کاربری، مدیریت وب سایت ها و اکانت های ایمیل را انجام دهید.
Sessions : زمانی که صاحبان سایت یا صندوق های پستی به کنترل پنل خود وارد می شوند یا از طریق سرویس FTP به سرور متصل می شوند باعث بوجود آمدن session (نشست) یا گزینه کنترل تماس می شوند که می توانند آنها را نظارت کرده یا به فعالیتشان خاتمه دهند.
Help Desk : گزینه راهنمای سیستم که در کنترل پنل شما تعبیه شده است. اگر فراهم کننده هاستینگ شما از آن استفاده می کند دراینصورت شما می توانید گزارش مشکلات خود را به کارمندان بخش فنی هاستینگ خود ارائه داده و درخواست کمک کنید.
Help : یک سیستم راهنمای کامل در مورد نحوه مدیریت کنترل پنل و چگونگی تنظیمات مربوطه در اختیار شما قرار می دهد.
Log Out : زمانی که کار شما با کنترل پنل تمام می شود با کلیک کردن روی آن می توانید به نشست خود خاتمه دهید.
__________________
تنظیمات dns – بخش اول
تسلط بر مفاهیم دومین و تنظیمات DNS بخش مهمی از مدیریت سرور یا میزبانی هاستینگ را تشکیل می دهد. همچنین یک کاربر عادی از طریق آشنایی با این مفاهیم می تواند کنترل بیشتری بر عملکرد سایت خود و یا درخواست سرویس های مناسب از سرویس دهنده خود داشته باشد که باعث صرفه جویی در زمان و هزینه خواهد شد. بخش اول این مقاله در رابطه با تعریف رکوردهای دی ان اس می باشد.
یک سرور DNS با یک فایل به نام Zone file برای هر دامنه تنظیم می شود که این فایل حاوی رکوردهای مرجع (resource records) می باشد. چندین نوع رکورد وجود دارند که مهمترین آنها به شرح زیر است:
- A : رکورد آدرس (Address record) باعث پیوند یک نام دامنه به یک آدرس IP می شود. به این معنا که اکنون آدرس آی پی و نام دامنه به یک چیز مشترک مثلا سایت شما اشاره دارند. اکنون سایت شما با آدرس آی پی و همچنین با نام دامنه قابل دسترسی است. این رکورد همچنین با عنوان DNS Record شناخته می شود.
- PTR : رکورد اشاره گر (Pointer Record) اطلاعات لازم برای Reverse DNS را فراهم می آورد که به منظور واقعه نگاری (Logging) و تطبیق (Verification) نام دامنه بکارگرفته می شود. همچنین با نام Inverse DNS شناخته می شود. PTR یک گزینه اختیاری است.
- CNAME : رکورد معیار نام (Canonucal Name Record) برای ایجاد نام های مستعار (Aliases) که به نام های دیگری اشاره می نماید بکار می رود. این گزینه معمولاً برای مرتبط کردن نامهای زیردامنه از نوع Mail , FTP , WWW به نام دامنه اصلی بکار می رود. مثلاً یک رکود CNAME می تواند articles.hostingterms.com را به نام دامنه اصلی یعنی hostingterms.com مرتبط کند. بنابراین، عمل CNAME مر تبط با Aliasing names می باشد.
- NS : رکورد سرور نام دامنه (Name Server Record) یک DNS اصلی یا اولیه (Primary DNS) را برای یک نام دامنه مشخص می کتد. همچنین یک رکورد NS برای مشخص کردن یک DNS ثانویه یا Secondry DNS لازم است. دی ان اس ثانویه به عنوان سیستم کمکی یا اضافی (Redundancy) بطور دائم یک نسخه پشتیبان و بروز شونده از محتویات سرور دی ان اس اصلی را در خود نگهمیدارد.
- MX : رکورد انتقال یا تبادل نامه (Mail Exchange Record) برای معرفی کردن آدرس سروری بکار می رود که ایمیل ها باید بسوی آن منتقل شوند یا تغییر مسیر(Redirect) داشته باشند. این رکورد همچنین می تواند یک فیلد حق تقدم (Priority Field) داشته باشد بطوری که ایمیل بتواند از روی یک ترتیب تعیین شده به چندین سرور دیگر منتقل یا هدایت شود.
- TXT : رکورد متن یا Text Record می تواند برای اضافه کردن هر نوع توضیح بکار رود. این رکورد همچنین جهت فراهم کردن اطلاعات لازم برای سیستم تصدیق ایمیل SPF بکار رود.
- SOA : اولین رکورد در فایل یا رکورد شروع اعتبار (Start Of Authority) به عنوان اولین رکورد در فایل دی ان اس یا Zone File شناخته می شود که حاوی نام سرور دی ان اس اصلی می باشد. محتویات این رکورد باید با محتویات یک رکورد NS، آدرس ایمیل مدیر و طول زمانی که رکوردها باید پیش از بازگشت به سرور دی ان اس اصلی ذخیره شوند (Cash) مرتبط باشد. SOA همچنین شامل داده های مربوط به سرور دی ان اس ثانویه مانند تاریخ آخرین بروزرسانی و فاصله های زمانی برای بررسی تغییرات دومین است.
تنظیمات dns – بخش دوم
تسلط بر مفاهیم دومین و تنظیمات DNS بخش مهمی از مدیریت سرور یا میزبانی هاستینگ را تشکیل می دهد. همچنین یک کاربر عادی از طریق آشنایی با این مفاهیم می تواند کنترل بیشتری بر عملکرد سایت خود و یا درخواست سرویس های مناسب از سرویس دهنده خود داشته باشد که باعث صرفه جویی در زمان و هزینه خواهد شد. بخش دوم این مقاله راجع به افزودن رکوردهای مرجع به تنظیمات DNS می باشد.
کنترل پنل مدیریتی شما برای هر دومین جدید بطور خودکار یک DNS Zone تشکیل می دهد و نحوه پیکربندی این فایل نیز براساس تنظیمات پیشفرضی است که کاربر سطح بالاتر برای شما تعیین کرده است. نام های دامنه با تنظیمات پیشفرض بخوبی کار می کنند. با اینحال اگر می خواهید تغییراتی در پیکربندی یک نام دامنه بوجود آورید می توانید این کار را از طریق کنترل پنل انجام دهید. برای دیدن تنظیمات مربوط به DNS یک نام دامنه می توانید ابتدا نام دامنه موردنظر را انتخاب کرده و سپس بر روی گزینه DNS Settings کلیک کنید. پنجره ای که باز می شود حاوی تمام رکوردهای مرجع (Resource Records) آن نام دامنه است.
برای افزودن یک رکورد مرجع به ناحیه DNS یک نام دامنه، در گروه Services بر روی گزینه DNS Settings کلیک کرده، سپس از گروه Tools روی گزینه Add New DNS Record کلیک نمایید. اکنون نوع رکوردی را که می خواهید اضافه کنید با توجه به تعاریف مقاله قبلی انتخاب کرده و اطلاعات لازم را براساس موارد زیر وارد کنید:
برای یک رکورد از نوع A شما باید نام دامنه ای که می خواهید این نوع رکورد را برایش بسازید در کادر مربوطه وارد کنید. اگر فقط یک رکورد ساده A برای نام دامنه می سازید کافی است آدرس آی پی را در کادر مربوطه وارد کرده و کادر domain name را خالی بگذارید. اگر درحال تعریف یک رکورد A برای یک سرور DNS هستید کافی است نام سرور DNS خود را (مثلاً ns1) در کادر نام دامنه وارد کنید و آی پی سرور DNS را در کادر آی پی بنویسید.
برای یک رکورد از نوع NS شما باید نام دامنه ای که می خواهید این نوع رکورد را برایش بسازید در کادر مربوطه وارد کنید. سپس نام کامل سرور DNS (مثلاً ns1.mynameserver.com) را در کادر nameserver وارد نمایید. اگر شما درحال تعریف یک رکورد NS برای دومین اصلی خود هستید باید کادر مربوط به domain name را خالی بگذارید.
برای یک رکورد از نوع MX شما باید نام دامنه ای که می خواهید این نوع رکورد را برایش بسازید در کادر مربوطه وارد کنید. اگر شما درحال تعریف یک رکورد NS برای دومین اصلی خود هستید باید کادر مربوط به mail domain را خالی بگذارید. سپس نام سرور ایمیل خود را در کادر mail exchanger وارد نمایید. اگر شما در حال استفاده از یک سرور ایمیل راه دور (Remote Mail Srever) هستید باید نام آن (مثلا mail.myhostname.com) را در کادر نام سرور وارد کنید. حالا باید اولویت (priority) سرور ایمیل را انتخاب نمایید. از منوی پایین افتادنی مربوطه عدد 0 را برای بالاترین اولویت و عدد 50 را برای پایین ترین اولویت انتخاب نمایید. توجه کنید که درصورت لزوم باید رکوردهایی از نوع A و/ یا از نوع CNAME متناسب با این سرور ایمیل تشکیل دهید.
برای یک رکورد از نوع CNAME شما باید ابتدا نام مستعار دومین موردنظر(Alias) را در کادر domain name وارد کنید. سپس باید نام دامنه ای را که می خواهید این نام مستعار را برایش اختصاص دهید در کادر domain name وارد کنید. هر نام دامنه ای می تواند در این کادر قرار گیرد و نیازی نیست که مربوط به همین دومین باشد.
برای یک رکورد از نوع PTR ابتدا آدرس آی پی و ماسک لازم را در کادر آی پی وارد کنید سپس نام دامنه ای را که این آی پی باید به آن اشاره داشته باشد در کادر نام دامنه وارد نمایید.
برای یک رکورد از نوع TXT می توانید یک توضیح اختیاری در کادر مربوطه وارد کرده و یا یک رکورد از نوع SPF ایجاد نمایید.
برای یک رکورد از نوع SRV شما باید نام سرویس، نام پروتکل، عدد پورت و میزبان هدف را به ترتیب در کادرهای service name ، protocol name ، port number و target host قرار دهید. نام سرویس و نام پروتکل باید با علامت Underline ( _ ) تعریف شوند. همچنین می توانید اولویت یا وزن سرویس را به ترتیب در کادرهای Priority و Weight تعیین نمایید.
برای تایید اطلاعات روی دکمه OK کلیک نمایید.
رکورد SRV و باقی رکوردهای DNS در مقالات بعدی تشریح خواهد شد.
تنظیمات dns – بخش سوم
تسلط بر مفاهیم دومین و تنظیمات DNS بخش مهمی از مدیریت سرور یا میزبانی هاستینگ را تشکیل می دهد. همچنین یک کاربر عادی از طریق آشنایی با این مفاهیم می تواند کنترل بیشتری بر عملکرد سایت خود و یا درخواست سرویس های مناسب از سرویس دهنده خود داشته باشد که باعث صرفه جویی در زمان و هزینه خواهد شد. بخش دوم این مقاله راجع به اصلاح رکوردها یا حذف آنها و ویرایش لیست ACL می باشد.
برای ویرایش رکورد مرجع مربوط به یک دامنه کافی است در لیست رکوردهای DNS آن دامنه روی رکورد دلخواه کلیک نموده و پس از ویرایش محتویات رکورد دکمه تایید را کلیک نمایید. برای ویرایش رکوردهای SOA از هر دامنه کافی است در بخش تنظیمات DNS وارد برگه SOA Records شده و تغییرات لازم را مطابق تعاریف زیر انجام دهید.
Refresh Interval : وقفه تازه سازی، مشخص می کند که DNS ثانویۀ یک دومین پس از چه زمانی باید سیستم DNS اولیه یا اصلی را برای بررسی وجود تغییرات در رکوردهای DNS چک کند. مدت زمان پیشفرض سیستم سه ساعت می باشد.
Retry Interval : وقفه برای تلاش مجدد، مشخص می کند که DNS ثانویه درصورت یک تلاش ناموفق برای انتقال ناحیه (Zone Transfer) یا به عبارتی انتقال فایل های DNS، پس از چه زمانی باید دوباره تلاش خود را آغاز کند. این زمان معمولاً کمتر از زمان وقفه تازه سازی است و بطور پیشفرض برابر با یک ساعت می باشد.
Expire Interval : وقفه ابطال پاسخگویی ، مدت زمانی است که پس از یک تلاش ناموفق برای انتقال فایل های ناحیه ، سیستم DNS ثانویه می تواند همچنان به درخواستهای وب برای DNS پاسخ دهد. پس از این مدت زمان هرگاه تلاش برای تازه سازی به نتیجه نرسیده باشد سیستم DNS ثانویه از پاسخ دادن به درخواست های DNS بعدی خودداری خواهد کرد. این مدت زمان بطور پیشفرض یک هفته است.
Minimum TTL : حداقل زمان حضور(Time To Live)، مدت زمانی است که یک DNS ثانویه می تواند درخواست های DNS را در سیستم ذخیره (Cash) خود نگهدارد. هرگاه یک درخواست برای آی پی یا نام دامنه به یک DNS می رسد پس از آنکه پاسخ مناسب بازگشت داده می شود محتوای درخواست یعنی نام دامنه و آی پی مربوطه بطور موقت در سیستم ذخیره DNS قرار می گیرد تا اگر دوباره همان درخواست تکرار شود سیستم DNS به سرعت و بدون نیاز به مراجعه به محتوای رکوردها یا مراجعه به DNS راه دور بتواند پاسخ مناسب را تکرار کند. اما این رکورد ذخیره شده فقط به اندازه زمان TTL می تواند در سیستم cash باقی بماند و بعد از آن زمان و به جهت حفظ بروز بودن پاسخ ها حذف می شود. مدت زمان کمتر می تواند باعث افزایش ترافیک سرور و مدت زمان بیشتر می تواند مانع حفظ بروز بودن آدرس های آی پی شود. تغییرات این گزینه می تواند باتوجه به کاربرد تعیین شود. مدت زمان پیشفرض سیستم یک روز می باشد.
Default TTL : مدت زمانی است که سایر سرورهای DNS می توانند درخواست های DNS را در سیستم ذخیره خود نگهدارند و پس از آن حذف نمایند. مدت زمان پیشفرض سیستم یک روز می باشد.
پس از پایان تنظیمات می توانید روی دکمه OK کلیک کنید.
ایجاد یا ویرایش لیستهای دسترسی
ACL یا Access Control List مربوط به تعریف لیست آی پی هایی است که انتقال فایل های DNS مابین آنها و DNS شما مجاز است. این آی پی ها می توانند یک کپی از DNS شما را داشته باشند. برای تنظیم ACL مربوط به یک دامنه می توانید پس از ورود به بخش تنظیمات آن دامنه، گزینه Transfer Restrictions یا Zone Transfer انتخاب نمایید. برای افزودن یک آی پی کافی است عدد آی پی و ماسک مربوطه را در کادر موردنظر نوشته و دکمه Add Network را کلیک کنید. برای حذف هر آی پی از این لیست نیز کافی است مربع کنار هر آی پی را تیک زده و دکمه Remove Selected را کلیک کنید.
بازگشت دادن تغییرات ناحیه
برای بازگشت دادن تنظیمات پیشفرض و اولیه DNS مربوط به هر دامنه می توانید در بخش DNS Settings گزینه Restore Defaults را انتخاب نموده و از منوی IP Address عدد آی پی که می خواهید تنظیمات DNS آن را به حالت اولیه برگردانید انتخاب کنید. سپس دکمه OK را کلیک نمایید. برای بازگشت دادن تنظیمات SOA نیز کافی است در بخش SOA مربوط به هر دامنه، گزینه Restore Defaults را انتخاب کنید.
__________________
تنظیمات dns – بخش چهارم
تکنیک های وب هاستینگ از تنوع زیادی برخوردار هستند. تسلط بر تکنیک های DNS بخش مهمی از این تکنیک ها هستند. در این مقاله به موضوع تنظیمات کنترل پنل برای Domain Forwarding پرداخته شده است. همچنین به تغییر نام دامنه، تعلیق دامنه یا حذف آن پرداخته شده است. این موارد به طور اتوماتیک (غیر مستقیم) با تنظیمات DNS سرورکار دارند.
اگر درنظر دارید تا نامهای دامنه ای به ثبت برسانید که فضاهای میزبانی آنها روی سرور شما قرار ندارند می توانید از تنظیمات کنترل پنل برای فوروارد کردن نام دامنه استفاده کنید. در صفحه مدیریت کنترل پنل بر روی گزینه Add New Domain کلیک کنید. نام دامنه را در کادر مربوطه بنویسید. مربع مربوط به WWW را به حال انتخاب شده باقی بگذارید تا کاربران بتوانند با آدرس های متداول www نیز به سایت خودشان دسترسی داشته باشند. این یک نوع نام مستعار (Alias) برای نام سایت است. اکنون آدرس سایت با یا بدون www به یک سایت اشاره می کند.
گزینه Create domain without template از منوی Select template را به حالت انتخاب شده باقی بگذارید. اگر تعدادی آدرس آی پی آماده در اختیار دارید یکی از آنها را از منوی پایین افتادنی Select an IP address انتخاب کنید.
توجه : سایت های تجاری به یک آدرس آی پی اختصاصی نیاز دارند تا بتوانند پروتکل ارتباط امن (SSL) را پیاده سازی کنند. بنابراین از اختصاص دادن آدرس آی پی اشتراکی در چنین مواردی خودداری کنید.
مطمئن باشید که مربع Proceed to hosting setup به حالت انتخاب شده باشد. سپس دکمه OK را کلیک کنید. اکنون نوع فورواردینگ باید انتخاب شود. از میان گزینه های Frame forwarding یا Standard forwarding یکی را انتخاب کنید. اگر از گزینه دوم یا استاندارد فورواردینگ استفاده کنید دراینصورت کاربر به سایت خودش هدایت (Redirect) می شود درحالی که متوجه تغییر مسیر آدرس سایت خواهد شد و آدرس واقعی فضای سایت در کادر آدرس مرورگر ظاهر می شود. ولی اگر از فریم فورواردینگ استفاده شود دراینصورت کاربر به سایت مربوطه هدایت می شود درحالی که متوجه نخواهد شد که سایت موردنظر در فضایی دیگر قرار دارد و آدرس تایپ شده در مرورگر تغییری نخواهد کرد. بنابراین، فریم فورواردینگ ارجحیت دارد. مثلا شما تصمیم دارید برای زیردامنه سایت با آدرس واقعی badehkade.iranbookmaster.com یک آدرس جدید بخرید. شما آدرس جایگزین www.badehkade.ir را از یک هاستینگ دیگر یا همان هاستینگ خریداری می کنید. اگر مدیر هاستینگ از فورواردینگ استاندارد استفاده کرده باشد دراینصورت آدرس زیر دامنه شما یعنی badehkade.iranbookmaster.com لو خواهد رفت و کاربران متوجه تغییر مسیر سایت می شوند.
دکمه OK را کلیک کرده. در مرحله بعد باید آدرس ریدایرکت یا آدرس مقصد را که آدرس واقعی سایت است وارد نمایید. سپس دکمه OK را کلیک نماید. برای افزودن هر تعداد دومین فورواردینگ باید تمام مراحل بالا را تکرار کنید.
تغییر نام دامنه
در منوی مدیریت خود بر روی نام دامنه موردنظر کلیک کرده و گزینه Rename Domain را انتخاب نمایید. نام جدید را در کادر Domain name بنویسید و دکمه OK را کلیک نمایید. این عمل ممکن است چند دقیقه طول بکش تا تمام سرویس های مربوط به دومین فوق متوقف شوند. از آنجا که تغییر نام دامنه باعث تغییر رکوردهای DNS می شود بنابراین عمل پراکنده شدن (Propagation) نام جدید سایت در فضای اینترنت ممکن است تا 48 ساعت طول بکشد.
تعلیق نام دامنه
برای تعلیق (Suspend) یا از کار انداختن موقتی یک نام دامنه کافی است روی نام آن کلیک کرده و بر روی گزینه Switch Off کلیک نمایید. دراینصورت تمام سرویس های سایت مذکور از جمله وب، اف تی پی، ایمیل یا ورود به کنترل پنل نیز برای کاربران و صاحب آن سایت متوقف خواهد شد. برای فعال کردن مجدد نام دامنه یک سایت کافی است روی گزینه Switch On کلیک نماید.
حذف نام دامنه
برای حذف یک سایت و تمام محتوای آن کافی است مربع انتخاب نام یک دامنه را تیک زده و گزینه Remove Selected را انتخاب کنید و پیام بعدی را تایید نمایید. برای حذف یک زیردامنه و تمام محتوای آن ابتدا نام دامنه موردنظر را انتخاب کنید. سپس در گروه Hosting بر روی گزینه Subdomains کلیک کرده و مربع انتخاب نام زیر دامنه موردنظر را تیک زده و گزینه Remove Selected را انتخاب کنید و پیام بعدی را تایید نمایید.
تنظیمات dns – بخش پنجم
تکنیک های وب هاستینگ از تنوع زیادی برخوردار هستند. تسلط بر تکنیک های DNS بخش مهمی از این تکنیک ها هستند. در این مقاله به بررسی تعدادی دیگر از رکوردهای DNS که استفاده کمتری در پیکربندی های متداول دارند پرداخته می شود.
AAAA : رکورد مرجع (Resource Record or RR) از نوع A چهارگانه (Quad A) برای اختصاص آدرس آی پی از نوع Ipv6 به کامپیوترهای شبکه، سایت ها و سرورهای میزبان اینترنتی است. رکوردهای نوع A برای نگاشت مستقیم (Forward Mapping) آدرس های اینترنتی بکار می روند. یعنی یک آدرس حروفی را به یک آدرس عددی مرتبط می سازند. از آنجا که محدوده آدرس های 32 بیتی نوع A رو به اتمام هستند نوع دیگری از آدرس های آی پی با محدوده 128 بیت با نام IPv6 درحال شکل گیری و پیاده سازی در اینترنت هستند. AAAA جایگزین رکورد A برای نگاشت مستقیم در آینده ای نزدیک خواهد بود.
A6 : مشابه AAAA برای نگاشت مستقیم آدرس حروفی به عدد آی پی در سیستم Ipv6 است. این رکورد در مرحله آزمایشی قرار دارد و به مرحله تایید از سوی IETF نرسیده است.
DNAME : این رکورد جایگزین رکورد PTR برای نگاشت مع*** (Reverse Mapping) آدرس های آی پی عمدتاً در سیستم Ipv6 به آدرس های حروفی است. این رکورد در مرحله آزمایشی قرار دارد.
AFSDB : نشاندهنده محل سرورهای AFS و برای کاربردهای خاص مورد تاکید است. این رکورد در مرحله آزمایشی قرار دارد.
DNSKEY : این رکورد شامل یک کلید عمومی جهت استفاده در کاربردهای رمزنگاری داده در محدوده عملیات مربوط به DNS (Zone Signing Operations) می باشد. کلید موجود در این رکورد با نام کلید امضا برای ناحیه (Zone Signing Key or ZSK) یا کلید امضا برای کلید (Key Signing Key or KSK) نیز شناخته می شود و توسط ابزار dnssec-keygen تولید می شود. کلیدهای مربوط به سایر امور در رکورد Key تعریف می شوند.
KEY : این رکورد شامل یک کلید عمومی جهت استفاده در کاربردهای رمزنگاری داده برای کارهایی مانند ارتباطات DDNS ایمن به کار می رود. این کلید توسط ابزار dnssec-keygen تولید می شود. عملیات مربوط به DDNSSEC توسط این کلید انجام نمی شود و مربوط به کلید موجود در رکورد DNSKEY می باشد.
DS : مخفف Delegated Signer و جزئی از استاندارد DNSSEC می باشد. این رکورد شامل عبارتی درهم شده (Digest) از کلید موجود در رکورد DNSKEY می باشد که برای اعتبارسنجی ارتباطات موجود در ناحیه DNS مابین ناحیه والد (Parent Zone) و ناحیه فرزند (Child Zone) بکار می رود و به طور اختیاری توسط ابزار dnssec-signzone تولید می شود.
HINFO : مخفف Host Information و یک رکورد متنی اختیاری راجع به نوع سخت افزار و سیستم عامل بکار رفته در یک سرویس میزبانی وب است. به دلایل امنیتی در بیشتر سرورهای عمومی از چنین رکوردی استفاده نمی شود.
ISDN : نشاندهنده آدرس ISDN و جهت کاربردهای خاص تعریف می شود. این رکورد در مرحله آزمایشی قرار دارد.
LOC : برای ذخیره داده های مربوط به GPS بکار می رود. این رکورد در مرحله آزمایشی قرار دارد با این حال بطور گسترده استفاده می شود.
NAPTR : مخفف Naming Authority Pointer شامل یک تعریف کلی از قاعده ای که باید در کاربردهای خاص مانند VoIP بکار رود می باشد.
NSEC : بخشی از استاندارد DNSSEC می باشد که اشاره به نام معتبر بعدی در فایل ناحیه DNS (Zone File) می نماید و جهت تایدد وجود یا عدم وجود نام ها در ناحیه DNS بکار می رود. آخرین رکورد NSEC اشاره به رکورد آغازین فایل ناحیه یا apex می نماید. این رکورد توسط ابزار dnssec-signzone ایجاد می شود.
NXT : اشاره به نوع بعدی رکورد ناحیه مورد استفاده در استاندارد DNSSEC.
RP : اطلاعاتی راجع به شخص مسئول (Responsible Person) مدیریت دامنه. مورد استفاده در کاربردهای خاص. این رکورد در مرحله آزمایشی قرار دارد.
RRSIG : مخفف Signed RRset و بخشی از استاندارد DNSSEC می باشد. هر مجموعه از رکوردها (RRset) در یک ناحیه امضا شده (Signed Zone) دارای یک رکورد RRSIG است. این رکورد دارای یک کد درهم شده از محتوای اطلاعات RRset می باشد. این رکورد توسط ابزار dnssec-signzone ایجاد می شود.
RT : مشتق شده از Through-route binding و جهت استفاده در کاربردهای خاص تعریف می شود. این رکورد در مرحله آزمایشی قرار دارد.
SIG : بخشی از استاندارد DNSSEC می باشد. SIG(0) به عنوان یک رکورد مرجع متا (Meta) در DDNS و انتقال امن در ناحیه DNS می باشد.
SPF : مخفف Sender Policy Framework و جهت تعریف سرورهای ایمیل معتبر مربوط به یک دامنه می باشد. کاربرد اصلی آن در جلوگیری از سرقت هویت از طرف ارسال کنندگان هرزنامه جهت سوء استفاده از سرور ایمیل است.
SRV : تعریف کننده سرویس های موجود در یک ناحیه است. مثلاً مشخص می کند که دومین example.com دارای سرویس های http است که با استفاده از پروتکل tcp روی پورت 80 عمل می کند. به همین ترتیب سایر سرویس ها و سایر مشخصات فنی سرویس ها تشریح می شود. این رکورد بطور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد. البته توسط سیستم های OpenLDAP و بطور فزاینده ای توسط سیستم های VoIP و در ارتباط با رکورد NAPTR مورد استفاده قرار دارد.
WKS : مخفف Well Known Services و نمایانگر سرویس های معروف موجود در ناحیه که البته با وجود رکوردهای SRV نیازی به تعریف این رکورد نیست.
X25 : نشاندهنده آدرس X25 و جهت کاربردهای خاص تعریف می شود. این رکورد در مرحله آزمایشی قرار دارد.
__________________
مدیریت بر دامنه
امکانات مدیریتی موجود در کنترل پنل Plesk گزینه های زیادی را در مورد نحوه کنترل منابع سرور در اختیار قرار می دهد. در این مقاله به بررسی گزینه Domain Administrator و تنظیمات مربوط به آن پرداخته شده است.
در صفحه اصلی کنترل پنل با کلیک بر روی گزینه Domain Administrator می توانیم به برخی از گزینه های مهم کنترل دومین دسترسی داشته باشیم. از دیدگاه یک کاربر از نوع User اکثر گزینه های موجود در این صفحه غیر فعال هستند و فقط امکان تغییر دادن تنظیمات حساب کاربری و زبان یا نمای پیش زمینه کنترل پنل در بخش Preferences وجود دارد.
- Button label length : اشاره به برچسب از نوع تصویری در گوشه بالای راست یا چپ کنترل پنل دارد که مدیر فروشنده هاستینگ می تواند لوگوی شخصی شرکت خود را در آنجا قرار دهد. با این گزینه می توانید مشخصه length یا حداکثر تعداد مجاز حروف این برچسب را تعیین کنید.
- Allow multiple sessions : با تیک زدن این گزینه این امکان برای صاحب دومین بوجود می آید که خودش یا مدیران دیگر این دومین بتوانند بطور همزمان از کنترل پنل استفاده نمایند.
- Prevent users : تیک زدن عبارتی که با این دو کلمه آغاز شده است باعث می شود تا کار کردن با کنترل پنل فقط وقتی ممکن باشد که صفحه کنترل پنل به طور کامل لود شده باشد. درصورتی که کنترل پنل به طور کامل لود نشده باشد ممکن است نتواند عملیات شما را به درستی بپذیرد یا انجام دهد.
- Allow domain administrator's access : فعال کردن این گزینه باعث می شود تا مدیران دومین و صاحبان سایت ها بتوانند به کنترل پنل خود دسترسی داشته باشند.
گزینه های بعدی در بخش Permissions یا مجوز ها باعث می شوند تا اجازه تنظیم موارد زیر برای صاحبان سایت ها فعال باشد یا نباشد.
- Physical hosting management : کنترل کامل بر دومین و فضای هاستینگ.
- System access management : اجازه کنترل نرم افزار سیستم هاستینگ از طریق Remote Desktop.
- Hard disk quota assignment : اجازه تنظیم محدوده استفاده از فضای هارد دیسک در همان فضایی که به هر وب سایت اختصاص داده شده است.
- Subdomains management : اجازه ایجاد، حذف یا ویرایش مشخصات زیردامنه ها.
- Domain aliases management : اجازه ایجاد نام های جایگزین (aliased) برای نام دامنه اصلی. مثلا www.my-domain.com یک نام جایگزین برای my-domain.com است و به آدرس یکسانی اشاره می کند. بنابراین کاربر می تواند هر نام دلخواهی را در ابتدای نام سایت خود یا به جای www قرار دهد.
- Log rotation management : اجازه پاک کردن یا تنظیم مجدد برای فایل گزارش گیری(log file).
- Anonymous FTP management : اجازه ایجاد یک دایرکتوری FTP که کاربران بتوانند بدون نیاز به نام کاربری یا رمزعبور به آن وارد شده و فایل های خود را دانلود یا آپلود کنند. یک وب سایت برای اینکه بتواند چنین قابلیتی را برای خود فراهم کند باید یک آی پی اختصاصی Dedicated IP داشته باشد.
- FTP accounts management : ایجاد یا حذف اکانت های FTP و مدیریت بر آنها.
- Scheduler management : قابلیت استفاده از گزینه task scheduler را برای کاربران تنظیم می کند.
- DNS zone management : قابلیت ویرایش تنظیمات DNS مربوط به هر دامنه برای صاحب دامنه.
- Java applications management : اجازه نصب نرم افزارهای جاوا از نوع Tomcat و Applet برای صاحبان سایت ها.
- Mailing lists management : امکان استفاده از لیست های نامه محصول GNU Mailman software.
- Spam ****** management : اجازه استفاده از $$$$$های هرزنامه (اسپم) محصول SpamAssassin software.
- Antivirus management : اجازه استفاده از آنتی ویروس سرور برای کنترل ترافیک ایمیل های ورودی به یا خروجی از سایت.
- Backup/restore functions : اجازه استفاده از امکانات کنترل پنل برای پشتیبان گرفتن از سایت ها یا بازگرداندن آنها.
- SiteBuilder : اجازه استفاده از گزینه SiteBuilder برای ایجاد یا ویرایش وب سایت ها.
- Hosting Perfomance Management : امکان تغییر در تنظیمات اجرایی هاستینگ برای هر سایت.
- IIS Application Pool Management : اجازه تغییر دادن برخی تنظیمات مربوط به سرویس IIS به کاربران.
- Web statistics management : امکان مدیریت گزارش های آماری سایت.
- Additional write/modify permissions management : امکان استفاده از مجوزهای اضافی برای خواندن یا نوشتن فایلها در هر دامنه. فعال بودن این گزینه امکان استفاده از از یک دیتابیس مبتنی بر فایل مانند Jet واقع شده در فهرست ریشه httpdocs یا httpsdocs را برای کاربران فراهم می کند. فعال بودن این گزینه می تواند از نظر امنیت سایت مضر باشد.
- User interface : امکان استفاده از نماهای مختلف کنترل پنل مانند نمای استاندارد، نمای رومیزی و یا ترکیبی از آن دو را برای کاربران سایت ها تنظیم می نماید.
- Desktop management : اجازه ویرایش و اختصاصی کردن نمای کنترل پنل برای کاربران.
در ادامه نیز تنظیمات مربوط به تماس با صاحب سایت در بخش Personal information قرار می گیرد یا فعال می شود.
گزارش گیری
عملکردهای مختلف در کنترل پنل Plesk وجود یک سیستم گزارش گیری دقیق و کامل را توجیه می کند. در این مقاله به بررسی گزینه های موجود در سیستم گزارش گیری کنترل پنل پلسک پرداخته می شود و تاکید بیشتری بر امکانات در دسترس برای کاربر Client / Reseller است. البته سایر کاربران نیز می توانند از مفاهیم مشترک آن استفاده نمایند.
برای فهمیدن میزان استفاده یک سایت از فضای هارددیسک و ترافیک سیستم می توانید در لیست نامهای دامنه موجود در پایین صفحه مدیریت خود به ستون های Disd Usage و Traffic برای هر سایت توجه نمایید. برای مشاهده جزئیات آمار مصرفی مربوط به یک سایت بر روی گزینه Traffic از صفحه مدیریتی خود کلیک کرده و نام سایت موردنظر خود را از ستون Domain Name انتخاب کنید.
برای فهمیدن اینکه یک سایت چه تعداد بازدید کننده داشته است، از چه کشورهایی و چه صفحاتی از سایت موردنظر را دیده اند روی نام سایت موردنظر در صفحه مدیریتی خود کلیک نموده و گزینه Report را انتخاب کنید.
- برای مشاهده آمار صفحاتی که از روی سایت شما و از طریق پروتکل HTTP منتقل شده اند بر روی گزینه Web Stats کلیک کنید.
- برای مشاهده آمار صفحاتی که از روی سایت شما و از طریق پروتکل HTTPS منتقل شده اند بر روی گزینه Web Stats SSL کلیک کنید.
- برای مشاهده آمار صفحاتی که از روی سایت شما و از طریق پروتکل FTP منتقل شده اند بر روی گزینه FTP Stats کلیک کنید.
- برای مشاهده ترافیک ماهیانه مصرف شده بر روی گزینه Traffic History کلیک کنید.
- برای مشاهده ترافیک مصرف شده توسط اف تی پی، سرویس ایمیل و سرویس وب در این دومین، بر روی گزینه Traffic کلیک کنید.
برای مشاهده آمار مصرفی یک سایت همچنین می توانید از آدرس زیر استفاده کنید: https://your-domain.com/plesk-stat و نام کاربری و رمز عبور مربوط به اکانت اف تی پی را برای ورود استفاده نمایید.
برای ایجاد یک گزارش اتوماتیک و دریافت آن از طریق ایمیل براساس فاصله های زمانی قابل تنظیم روزانه،هفتگی یا ماهانه بر روی گزینه Report Delivery کلیک کرده و راهنمایی های ارائه شده در منوهای ظاهر شده را دنبال کنید.
مشاهده فایل های ثبت گزارش ورود به سرور
همه اتصال ها به وب سرور و تقاضا برای فایلهایی که روی سرور شما موجود نبوده اند در فایل هایی با نام Log Files ثبت می شوند. این فایل ها از طریق ابزارهای آنالیز موجود در نرم افزار کنترل پنل تحلیل می شوند و گزارش های آماری لازم را فراهم می آورند. شما همچنین می توانید این فایل ها را دانلود کرده تا با ابزارهای تحلیلی خودتان آنها را بررسی نموده یا محتویات آنها را به منظور اشکال یابی عملیات سرور بازدید نمایید. برای جلوگیری از بزرگ شدن بیش از حد این فایل های ثبت گزارش باید قابلیت پاک کردن اتوماتیک Automatic Cleanup و دوره تکرار Recycling این فایل ها را فعال کنید.
- در صفحه مدیریتی بر روی نام دامنه موردنظر کلیک کنید.
- گزینه Log Manager را در گروه Hosting کلیک نمایید. لیستی از فایل های گزارش را می بینید.
- گزینه Log Rotation را در گروه Tools کلیک نمایید.
- بر روی گزینه Switch on کلیک کنید تا قابلیت موردنظر فعال شود.
- زمان دوره تکرار و تعداد نمونه هایی ذخیره شونده بر روی سرور از هر فایل گزارش را مشخص کنید. همچنین مشخص کنید که آیا این فایل ها باید فشرده شده و از طریق ایمیل برای شما ارسال شوند یا نه.
برای مشاهده محتویات یک فایل گزارش یا دانلود آن مراحل زیر را طی کنید:
- برای مشاهده محتویات یک فایل گزارش بر روی نام آن کلیک کنید.
- برای دیدن تعداد مشخصی از خطوط انتهایی یک فایل گزارش، تعداد موردنظر را در کادر مربوطه در گروه Preferences وارد کنید.
- برای دانلود یک فایل گزارش کافی است بر روی علامت Save مربوط به هرگزارش کلیک کنید.
- برای حذف یک فایل گزارش نیز ابتدا آن را انتخاب نموده و سپس بر روی علامت Delete کلیک کنید.